Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας, έντυπο υλικό της οργάνωσης που είχε στην κατοχή της η Γκουλιώνη, αφαιρέθηκε από το κελί της λίγες μέρες πρίν τη διαδικασία μεταγωγής στην Κρήτη. Το ζήτημα της λειτουργίας και της ποιότητας του σωφρονιστικού συστήματος στην Ελλάδα δεν είναι το πλέον δημοφιλές σε μιά χώρα όπου ο κοινωνικός ιστός έχει αποκτήσει φοβικά και υστερικά χαρακτηριστικά, με την ευγενική χορηγία και προτροπή των μμε που καλλιεργούν το συγκεκριμένο κλίμα.
Επομένως στη δεδομένη συγκυρία, κάθε πρωτοβουλία που προσπαθεί έμπρακτα να αποτελέσει μιά γέφυρα αλληλεγγύης ανάμεσα στους κολασμένους του σωφρονισμού και την υπόλοιπη κοινωνία, είναι χωρίς αμφιβολία σημαντική στο σύνολο του εγχειρήματος που αναλαμβάνει.
Όπως είναι απολύτως λογικό, μία συλλογική πρωτοβουλία που ασχολείται με παρόμοια με το παραπάνω ζητήματα και ειδικότερα αν προέρχεται από το χώρο της μπλογκόσφαιρας, έχει κάποια χαρακτηριστικά όπως η πολυχρωμία και η διαφορετικότητα, τα οποία κυριολεκτικά ξεμπλογκάρουν δράσεις και διαδικασίες. Κάποια στιγμή όπως είναι λογικό, το είδος των δράσεων που προκρίθηκαν κατά καιρούς και χωρίς αμφιβολία παρήγαγαν αξιόλογο έργο φτάνουν στα όρια τους. Και είναι εύλογο οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες να αναζητούν τους όρους της επόμενης κίνησης, τους όρους της μετάβασης.
Συμμετέχοντας εδώ και κάποιους μήνες στην πρωτοβουλία του ξεblogάρισματος για τις γυναικείες φυλακές Θήβας, ομολογώ ότι βρίσκω την εως τώρα διαδικασία που ακολουθήθηκε ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις, αλλά και ιδιαίτερα αποτελεσματική ως προς τις βασικές επιδιώξεις της. Καταθέτω λοιπόν εδώ την άποψη μου για τη συνέχεια αυτού του εγχειρήματος επειδή πιστεύω ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος χρόνος για να αναφερθώ σε κάποια ζητήματα που θεωρώ σημαντικά. Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή με ενδιέφερε να γνωρίσω τις απόψεις όσων συμμετείχαν ενεργά στην πρωτοβουλία, σε σχέση με το τι σημαίνει γι αυτούς σωφρονιστικό σύστημα, συλλογική παρέμβαση, "φιλανθρωπία", θεσμική κριτική.Αν υπάρχουν κοινά όρια στις δράσεις και ποιά είναι αυτά, ποιά μέσα προκρίνονται για την επίτευξη των στόχων και με ποιές προδιαγραφές. Στη συνέχεια βέβαια βλέποντας ότι το πρακτικό αποτέλεσμα των συλλογικών ενεργειών ήταν ενίοτε εντυπωσιακό, παραμέρισα την ανάγκη αυτή της διερεύνησης των προθέσεων, στο όνομα της αποτελεσματικότητας και δεν το μετάνοιωσα καθόλου. Όμως τώρα νομίζω ότι υπάρχουν καινούρια δεδομένα, ικανά να ενεργοποιήσουν τις συνειδητά εν υπνώσει προηγούμενες μου ανάγκες.
Το ζήτημα των φυλακών, ήταν και παραμένει κοινωνικό και συμβάντα σαν αυτό της Κατερίνας Γκουλιώνη μας το υπενθυμίζουν συνεχώς. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν σημαίνει ότι μία ομαδοποίηση από μπλόγκερς, μπορεί να κινείται με βάση την υπερτροφική και ανεδαφική φιλοδοξία ότι θα φέρει τα πάνω κάτω στο σωφρονιστικό σύστημα. Δεν της το επιτρέπουν ούτε οι δυνάμεις της, αλλά ούτε και οι πολύτιμες "αδυναμίες" της που συνίστανται στην ποικιλία των απόψεων και φυσικά δεν είναι σε καμμία περίπτωση επιθυμητό ζητούμενο η επιλογή οποιασδήποτε αδιέξοδης περιχαράκωσης που να συνιστά αυτοαποκλεισμό, στο όνομα μιάς κάποιας κοινωνικής άποψης.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι στα πλαίσια των πλεονεκτημάτων αποτελεσματικότητας που παρέχει η δημιουργία συλλόγου με νομική υπόσταση, μπορούμε να συνεχίζουμε να στηρίζουμε τις όποιες επιλογές μας σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Αυτή η εν δυνάμει αγιοποίηση της αποτελεσματικότητας, ακόμα και για δίκαιους κι απόλυτα θεμιτούς στόχους μπορεί να οδηγήσει σε παράξενους δρόμους.
Για παράδειγμα, όταν η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζει φοβικά και εχθρικά το σύνολο της παραβατικότητας και το αντίβαρο είναι κάποιοι, σαφέστατα λιγότεροι που με τη βοήθεια οργανώσεων όπως η Διεθνής Αμνηστία προσπαθούν να αναδείξουν το απάνθρωπο πρόσωπο του σωφρονισμού στην Ελλάδα, μία πρωτοβουλία από μπλόγκερς δικαιούται φυσικά να συνεχίσει να δίνει έμφαση στο πρακτικό έργο που έχει αναλάβει. Δεν δικαιούται όμως να είναι περήφανη για το προνόμιο να χαίρει εκτίμησης από τη διεύθυνση των φυλακών. Απόψεις ότι η διεύθυνση των φυλακών δεν έχει παρά ένα ελάχιστο μέρος ευθύνης για όσα συμβαίνουν (προφανώς το υλικό της Διεθνούς Αμνηστίας αφαιρέθηκε απ΄το κελί της Γκουλιώνη με πρωτοβουλία των... δεσμοφυλάκων) και οι ευθύνες είναι μόνο ψηλά ( και άρα βολικά απρόσιτες) είναι το λιγότερο αφελείς.
Αυτό στην πράξη δεν αποτελεί καμμία ουδετερότητα με αλήθειες μοιρασμένες στη μέση, αλλά ξεκάθαρη θέση απέναντι στα γεγονότα. Επομένως ο σκοπός που καθαγιάζει τα μέσα είναι μάλλον κακός σύμβουλος.
Κι όσο σημαντικό είναι να προσδιοριστούν οι παράμετροι, οι ιδιαιτερότητες και οι εκφράσεις του σκοπού, εξίσου σημαντικό είναι να προσδιοριστούν τα μέσα.
Οι πιθανές χορηγίες και δωρεές που προσελκύει (ευκολότερα είναι η αλήθεια) ένας σύλλογος είναι σημαντικό να οριοθετείται η αποδοχή τους, από απλούς αυτονόητους κανόνες που θα είναι καταστατικά κατοχυρωμένοι και θα διασφαλίζουν ότι καμμιά εταιρεία, με τη γνωστή πρακτική των χορηγιών δεν θα επιχειρεί εξωραισμό σε επιβλαβείς για τη δημόσια εικόνα της δραστηριότητες που με ποικίλους τρόπους έτυχε να αποκαλυφθούν.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν αφορισμό για τη δημιουργία συλλόγου, αλλά δηλωμένη διάθεση, ανταλλαγής απόψεων, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρξουν βιαστικές κινήσεις που αδυνατώντας να προσδιορίσουν αξιακά και καταστατικά τη διαδικασία της όποιας μετάβασης, να λειτουργήσουν επί της ουσίας απαξιωτικά για ένα εγχείρημα πλούσιο σε σημαντικές δραστηριότητες και καλές προθέσεις.
