Μάρεϋ Μπούκτσιν

Ο Μαρεϋ Μπούκτσιν γεννήθηκε το 1921 στη Νέα Υόρκη από γονείς μετανάστες και από πολύ μικρός οργανώθηκε στην νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος.
Το 1939 θα διαγραφεί από αυτή λόγω "αναρχοτροτσκιστικών αποκλίσεων."
Είχε προηγηθεί μιά αποτυχημένη εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του, απόπειρα κατάταξης του ως εθελοντής στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Δούλεψε σαν εργάτης στη βιομηχανία αυτοκινήτων και μετά από ένα σύντομο πέρασμα του από τον τροτσκισμό, ασπάσθηκε ελευθεριακές κι αντιεξουσιαστικές ιδέες.
Στη συνέχεια ο Μπούκτσιν αρχίζει να δημοσιεύει τις μελέτες του και να διδάσκει στα ελεύθερα πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης μέχρι που βρίσκει θέση τακτικού καθηγητή στο Νιού Τζέρσεϋ ενώ γίνεται συνιδρυτής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικολογίας στο Βερμόντ.
Υπήρξε δραστήριος και πολυγραφότατος ως το θάνατο του στις 30/07/2006 παρά τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε (σκλήρυνση κατά πλάκας)

Ο Μπούκτσιν ονόμασε το σύνολο του θεωρητικού του έργου, κοινωνική οικολογία και δίκαια θεωρείται μαζί με τον Γκόρζ καθοριστικός στο να αποκτήσουν οι οικολογικές αντιλήψεις πολιτική υπόσταση. Όλα αυτά βέβαια σε ιδιαίτερα δύσκολες εποχές για τις παραπάνω θεωρίες που αντιμετωπίζονταν εχθρικά από τους απολογητές της αναπτυξιακής φρενίτιδας της απόλυτα κοινής δηλαδή παραμέτρου ανάμεσα στον φιλευθερισμό και τον μαρξισμό.
Για τον Μπούκτσιν και σε αντίθεση με τον Μάρξ, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο προηγείται της εκμετάλλευσης της φύσης από τον άνθρωπο, επομένως η ιεραρχική δομή της κοινωνίας είναι υπεύθυνη και για τα οικολογικά προβλήματα.
Αυτή η άποψη σε συνδυασμό με τον "ελευθεριακό κοινοτισμό" , αποτελεί τις βάσεις των αντιλήψεων που διατυπώνει ο Μπούκτσιν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, τόσο για την κοινωνική οργάνωση, όσο και για τους τρόπους συγκρότησης των υποκειμένων που θα πραγματοποιήσουν τις αλλαγές.

«Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος πρέπει να κυριαρχήσει στη φύση εμφανίζεται κατ' ευθείαν από την κυριαρχία του ανθρώπου στον άνθρωπο. Η πατριαρχική οικογένεια φύτεψε τους σπόρους της κυριαρχίας στις πυρηνικές σχέσεις της ανθρωπότητας. Ο κλασικός διαχωρισμός-διχασμός στην αρχαιότητα μεταξύ ιδεατού κόσμου και πραγματικότητας, μεταξύ πνεύματος και εργασίας την έθρεψε. Και η ενάντια στη φύση προκατάληψη του Χριστιανισμού βοήθησε στην ανάπτυξή της. Αλλά δεν ήταν παρά όταν διαλύθηκαν οι οργανικές κοινοτικές σχέσεις (φεουδαλικές ή αγροτικές στη μορφή) και αντικαταστάθηκαν από τις σχέσεις της αγοράς, που ο ίδιος ο πλανήτης κατάντησε πλουτοπαραγωγική πηγή για εκμετάλλευση. Αυτή η προαιώνια τάση βρίσκει την πιο οξυμμένη της ανάπτυξη στον σύγχρονο καπιταλισμό».


Έχουν εκδοθεί στα ελληνικά

• Άκου Μαρξιστή, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1975
• Αυθορμητισμός και Οργάνωση, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1976
• Η οικολογία και η επαναστατική σκέψη, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1977
• Ιεραρχία και κυριαρχία, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1977
• Η οικολογία της ελευθερίας, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1978
• Επιθυμία και ανάγκη στο επαναστατικό κίνημα, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1978
• Προς μιαν απελευθερωτική τεχνολογία, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, 1979
• Η ριζοσπαστικοποίηση της φύσης, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1985
• Ο Μαρξισμός σαν αστική κοινωνιολογία, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1987
• Τι είναι κοινωνική οικολογία, εκδ. Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα, 1992
• Ξαναφτιάχνοντας την κοινωνία, εκδ. Εξάντας, Αθήνα, 1993
• Η σύγχρονη οικολογική κρίση, εκδ. Βιβλιοπέλαγος, 1993
• Προς μια οικολογική κοινωνία, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1994
• Η ισπανική επανάσταση του 1936, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1995
• Τα όρια της πόλης, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1996
• Ο μύθος του υπερπληθυσμού, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1997
• Ιστορία, πολιτισμός και πρόοδος, εκδ. Ισνάφι, 2005
• Κοινωνικός ή Lifestyle Αναρχισμός: Ένα Αγεφύρωτο Χάσμα, εκδ. Ισνάφι, 2005
• Το πρόταγμα του Κομμουναλισμού, εκδ. Αλεξάνδρεια, 2006