Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και "διανοούμενοι" έχουν συχνά σαν ορόσημο στους σχολιασμούς τους την Ελλάδα του 2004, τότε που αγγίξαμε κατά τη γνώμη τους την τελειότητα.
Ο καθένας βέβαια κρίνεται τόσο απο τις πράξεις του, όσο κι από τα πρότυπα του.
Τα ολυμπιακά έργα είχαν σαν απολογισμό 15 νεκρούς και 350 τραυματίες σε κάθε είδους εργατικά ατυχήματα, γεγονός που δεν περιόρισε την έκσταση του κοινού για την τελετή έναρξης όταν εμφανίστηκε ένας τύπος να τρέχει με καροτσάκι οικοδομής, σαν σχόλιο για την εντατικοποίηση των εργατικών ωραρίων και τις έγκαιρες παραδόσεις των κατασκευών.
Προτεραιότητα τους η ανθρώπινη ζωή με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν να την ορίσουν.
Προτεραιότητα που δεν συνδέεται προφανώς ζωτικά με την ύπαρξη δάσους και συνθηκών εργασίας που δεν μας εξευτελίζουν ούτε μας απειλούν.
Δεύτερος νεκρός μέσα σ΄ένα μήνα στη ΛΑΡΚΟ, προβλέψεις για σημαντική άνοδο της ανεργίας το επόμενο διάστημα, δημόσια έργα ασφαλτόστρωσης των "μονόδρομων" της κρίσης στην οικονομία.
Έχει και γενέθλια σήμερα, δεν είναι ο M.Jackson ούτε o Elvis.
Ζήτημα προτεραιοτήτων.
