ΕΥΧΕΣ. . .

Τελικά είναι πολύ δύσκολο όσο πλησιάζουν οι μέρες, να αντισταθεί κάποιος στη ξεχωριστή τους ιδιαιτερότητα και να μην παρασυρθεί από μιά γιορτινή ατμόσφαιρα, γεμάτη από τις πιό γλυκές ελπίδες που δια μαγείας αποφορτίζουν τις διαθέσεις.
Το όνειρο και η φαντασία συνδέουν με ένα παλιό, αλλά πάντα όμορφο τραγούδι, το εικονικό με το πραγματικό, το τώρα με τις μελλοντικές προσδοκίες.

Πραγματικά τυχεροί, όσοι επιλέξουν μιά μικρή υπέρβαση σε σχέση με την καθημερινότητα της πόλης, με τις καλύτερες ευχές μου να συνοδεύουν αυτή την απόδραση.

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

Όσο περνούν οι μέρες τα μμε εγκαταλείπουν τα προσχήματα και τους διαχωρισμούς που τα ίδια κατασκεύασαν προσπαθώντας να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή.
Οι αναφορές και η επαγγελματική συγκίνηση των δημοσιογράφων, για το κομμάτι εκείνο της νεολαίας που διαδηλώνει...ειρηνικά, εξακολουθούν να υπάρχουν αντιστικτικά με τις βίαιες αντιδράσεις των πρώτων ημερών, όλα δείχνουν όμως ότι πλησιάζει η ώρα που άπαντες και ανεξάρτητα από τις επιλογές τους, θα ανακληθούν οριστικά στην τάξη.
Ειδικά όταν επιλέγουν πρακτικές ενοχλητικές, αφενός εξαιτίας της αποτελεσματικότητας τους και αφετέρου επειδή παραβιάζουν, την ιερή παντοδυναμία των Μέσων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χθεσινή ολιγόλεπτη κατάληψη στο στούντιο των ειδήσεων της ΕΡΤ την ώρα του μεσημβρινού δελτίου.
Το γεγονός προβλήθηκε εντελώς μονόπλευρα από τα ηλεκτρονικά μμε, ενώ οι θέσεις και το κείμενο των καταληψιών μόνο σε κάποιες εφημερίδες δημοσιεύτηκε.
Αντίθετα προβλήθηκαν εκτενώς, τόσο οι δηλώσεις του διευθυντή του κρατικού καναλιού, όσο και οι απερίγραπτης χυδαιότητας κομματικές ανακοινώσεις.


Κυβέρνηση, Πασόκ και Καρατζαφέρηδες μίλησαν για κατάλυση της δημοκρατίας, διάλυση και αυθαιρεσία, μόνο ο Σύριζα δεν καταδίκασε το γεγονός, ενώ το ΚΚΕ έδωσε πάλι δείγματα της αθεράπευτης βλακείας που το συνοδεύει, συμπληρωματικά με τις φιλοκατασταλτικές του θέσεις που τόσο επαινέθηκαν τελευταία από τα παπαγαλάκια της εξουσίας.
Οι μαθητές και οι φοιτητές οφείλουν να διαδηλώνουν ειρηνικά και μετά τον παραδοσιακό από τα ΜΑΤ ψεκασμό και τις διευκρινήσεις ότι καταδικάζουν τη βία, να επιστρέφουν ήσυχα στο σπίτι τους, μέχρι οι κάθε είδους αναλυτές ν΄αποφασίσουν ότι είναι καιρός να τελειώσει κι αυτή η μορφή διαμαρτυρίας, τρίγωνα κάλαντα κλπ.

Καθώς πλησιάζουν οι γιορτές θα ανασυρθούν τα συνήθη ρεπορτάζ περί έξαρσης των κλοπών και της εγκληματικότητας, τα οποία θα υπενθυμίσουν τη... χρησιμότητα των μπάτσων.
Ήδη τα παιδιά αυτά, τα προερχόμενα από το λαό, ζούνε δύσκολες μέρες.

Οι αδίστακτες ορδές των εφήβων που κατεβαίνουν στους δρόμους απειλούν με μόνιμες βλάβες τα μάτια των φρουρών της τάξης, εξαιτίας του υπερσύγχρονου εξοπλισμού που στρέφουν εναντίον τους ( xρήση επικίνδυνων φακών λέιζερ όπως γράφτηκε στις εφημερίδες) με σκοπό να τους παγιδεύσουν σε μελλοντικούς εξοστρακισμούς.

Πότε επιτέλους θα λήξει όλη αυτή η επώδυνη για τον τόπο παρεξήγηση.
Ελπίζω ποτέ.

ΜΗ ΜΕ ΧΑΪΔΕΥΕΤΕ ΣΤ΄ΑΥΤΙΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΣΟΥΝ

Ευτυχώς η Αλέκα έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ο σκληρός πυρήνας του σταλινισμού ο οποίος από το τη μεταπολίτευση του 74΄ εναγκαλίζεται με αξιοθαύμαστη συνέπεια με την εξουσία δρώντας ως συμπλήρωμα της κρατικής καταστολής, κέρδισε πάλι επάξια τα εύσημα για τη διαχρονική του αξιοπιστία. Τι κι αν δεν έχει πλέον την αλλοτινή αίγλη των ΚΝΑΤ, μικρό το κακό. Το χρέος του μιά φορά θα το κάνει, έστω σε επικοινωνιακό επίπεδο.



Στο μεταξύ τα μμε συναγωνίζονται σε αναλύσεις που για πολλοστή φορά προσβάλουν την κοινή νοημοσύνη, χρησιμοποιώντας γνωστές και δοκιμασμένες συνταγές.
Οι εξαιρέσεις ελάχιστες αλλά σημαντικές. Όπως το άρθρο του Ανδρέα Ρουμελιώτη το οποίο αναδεικνύει τα αυτονόητα, τα οποία κάποιοι επιμένουν να "αγνοούν".


Στην προηγούμενη μεγάλη εξέγερση με λαϊκό έρεισμα (10 και 11 Γενάρη 1991) με αφορμή τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, ένας μεγάλος αριθμός από τις δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών είχε επιλέξει τη σύγκρουση. Παρόλο που το μέτωπο των επεισοδίων ήταν τεράστιο και λογικά αδύνατο να καλυφθεί από μερικές εκατοντάδες, το σενάριο περί κάποιων λιγοστών "επαγγελματιών" ήταν το κυρίαρχο στα media.
Ακριβώς με τους ίδιους όρους και διαχωρισμούς, περί αγνών διαδηλωτών και ασύδοτων ταραξιών με υπεράνθρωπες ιδιότητες. Κάτω από το βάρος μιας γενικευμένης συγκινησιακά φόρτισης τα μμε συνηθίζουν να αποκρύπτουν την πραγματικότητα, αφενός για να μη θίξουν ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας στρέφοντας το εναντίον τους και αφετέρου για να του αφήσουν μιά πόρτα ορθάνοιχτη, για μιά πιθανή επαναφορά στη νομιμότητα.
Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι σε αντιπαραθέσεις τέτοιου εύρους και επιπέδου, οι ομάδες των αντιεξουσιαστών συνήθως ξεπερνιούνται από τις εξελίξεις.
Αυτό άλλωστε συμβαίνει και σε πολύ μικρότερης εμβέλειας γεγονότα, όπως οι πορείες του Πολυτεχνείου, όπου ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω ομάδων τις θεωρεί ένα είδος στημένης τράπουλας προς όφελος των δυνάμεων καταστολής, κάθε χρόνο υπάρχουν μερικές χιλιάδες πιτσιρίκια έτοιμα για σύγκρουση.


Με λίγα λόγια το κομμάτι των ειρηνικών μαθητών διαδηλωτών που παρελαύνει αυτές τις μέρες στα κανάλια, είναι προφανώς υπαρκτό και πλειοψηφικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένα πολύ σημαντικό ποσοστό που επιλέγει άλλου τύπου δράσεις.
Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τα ΜΑΤ, αλλά όχι για απροθυμία στην καταστολή.
Οι όποιοι δισταγμοί τους είναι πολύ περισσότερο προιόν αδυναμίας ελέγχου της κατάστασης παρά αποτέλεσμα κάποιων εντολών.


Φυσικά οι αντιεξουσιαστές παίρνουν μέρος στις συγκρούσεις, ίσως να θέλουν να ορίσουν και τις διακυμάνσεις τους όσο γίνεται περισσότερο. Ευσεβείς ή ασεβείς πόθοι, αυτό είναι όλο.
Τίποτα παραπάνω από συνύπαρξη με τους πολλούς, άντε το πολύ και λίγη τεχνογνωσία.

Για όποιον θέλει να δεί ολόκληρη την αλήθεια, ένα σημαντικό μέρος από μιά νεολαία που στο σύνολο της βιώνει όλο και μεγαλύτερα αδιέξοδα, αντιδρά βίαια, ανορθολογικά βίαια όποτε υπάρχει η ευκαιρία να το κάνει. Και δεν τρέφει κάποιο εξωπραγματικό σεβασμό για τους δασκάλους. Τους κάθε είδους δασκάλους.

Αντιλαμβάνεται τους κοινωνικούς όρους, σε σχέση με τις θετικές ή αρνητικές εξελίξεις που ανιχνεύει πάνω στην ατομικότητα που έχει διαμορφώσει.
Αυτή η κατ΄ευφημισμόν κοινωνικότητα, συνήθως επιστρέφει στα αδιέξοδα της, δεν "τονώνει" την αγορά, ούτε αποζημιώνεται.

ΟΤΑΝ ΔΕΙΣ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ...

ΑΠΛΑ ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ