Η ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ

Η φάμπρικά δεν σταματά δουλεύει νύχτα μέρα τραγουδούσε τη δεκαετία του ΄70 ο Λάκης Χαλκιάς αναφερόμενος στους Έλληνες μετανάστες.
Η φάμπρικά του 2004 επίσης δεν σταματά να παράγει ακατάλληλα προιόντα, το πιό πρόσφατο η Φανή Χαλκιά.
Κάπου εδώ, στα λογοπαίγνια και την συνωνυμία, τελειώνουν και οι "ομοιότητες" με τον συμπαθή και απ΄όσο γνωρίζω ηθικά αδιάβλητο καλλιτέχνη.
Μέχρι στιγμής η Ελλαδάρα οδηγεί την κούρσα του ντόπινγκ με δεκάξι περιπτώσεις θετικών αθλητών κι ακολουθεί με δέκα η διοργανώτρια.
Το να υποστηρίζεις ότι ντόπινγκ και αθλητισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, είναι αληθινό
αλλά ταυτόχρονα τόσο αποκαλυπτικό όσο η δήλωση ότι έχει τελειώσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Εξίσου κοινότυπες και οι ηθικές διαστάσεις του θέματος όπως τις ορίζουν στα δελτία ειδήσεων πολιτικοί, παλαίμαχοι πρωταθλητές και θορυβημένοι έως έκπληκτοι δημοσιογράφοι με την απορία ζωγραφισμένη στο βλέμμα.
Την ίδια απορία που είχαν πρίν λίγες μέρες όταν αποκαλύφθηκε ότι η μικρή Κινέζα που τραγουδούσε στην τελετή έναρξης, δεν εμφανίστηκε ποτέ, απλά δάνεισε τη φωνή της σε μιά πιο ευπαρουσίαστη σύμφωνα με τους κατεστημένους κανόνες, συνομήλική της.
Οικοδεσπότες και πανελίστες, σκασμένοι απ΄το μπότοξ, ηθικολογούσαν περί ρατσισμού.
Η περίπτωση Χαλκιά όμως ξεφεύγει από τα συμβατικά τηλεοπτικά πανηγύρια τέτοιου τύπου. Σε δηλώσεις της το 2004 είχε αναφερθεί στο DNA της φυλής ως αποκλειστικά υπεύθυνο των διακρίσεων γιατί οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι.
Εδώ και χρόνια είμαστε αποδέκτες παρόμοιων δηλώσεων από λιγότερο ή περισσότερο γελοίες και ανυπόληπτες πλευρές. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο homo panigirismus, ένα είδος ηλιθίου που αναζητά ευκαιρία για "εθνικούς" πανηγυρισμούς. Ρίχνει μιά σημαία πάνω στο θεικό κορμί του και ξενυχτάει κορνάρoντας. Όλα όμως έχουν μιά εξήγηση. Σύμφωνα με πανευρωπαική έρευνα είμαστε ο λαός με τη μεγαλύτερη ροπή στην συζυγική απιστία, αλλά και την εντελώς αναντίστοιχη στις διαθέσεις μας ηθικολογία. Κάπως έτσι βρέθηκε η βολική λύση με τις "επίσημες αγαπημένες." Όλες επίσημες, οι εθνικές μπάσκετ και ποδοσφαίρου, η Παπαρίζου, η άρση βαρών κλπ. Και βέβαια αν δεν υπερασπίσεις την επίσημη, το στεφάνι σου, δεν είσαι τίποτα. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι μαχαιρωμένοι πρίν τέσσερα χρόνια Αλβανοί, με δράστες επίσημους και εν δυνάμει χρυσαυγίτες ,υπερχειλίζοντος DNA, που δεν ανέχονται πανηγυρισμούς από το υπηρετικό προσωπικό. Επομένως κάθε κατάρρευση φυλετικών μύθων υπεροχής πρέπει να χαιρετίζεται ανάλογα, με την αναγκαία υπόμνηση ότι δυστυχώς έχουμε δρόμο ακόμα. Το περυσινό κυβερνητικό τρικ για τις φωτιές στα δάση περί ασύμμετρων απειλών, κατάφερε να πείσει ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης από χρόνια εθισμένο στη συνωμοσιολογία. Οι μύθοι έχουν πάντοτε σύμμαχο την παράδοση. Εκεί ακριβώς εδράζεται και η υπερασπιστική γραμμή των ντοπαρισμένων αθλητών, που τάχα δεν γνωρίζουν πως βρέθηκαν οι συγκεκριμένες ουσίες στον οργανισμό τους. Στην ισχυρή λαική παράδοση. Πρόκειται για τη διαχρονική συμβουλή της Ελληνίδας μάνας, ως έσχατης απόπειρας εκφοβισμού εφήβων που βγαίνουν βόλτα με τους φίλους τους. Να προσέχεις μη σου ρίξουν τίποτα στο ποτό... Έτσι την έπαθαν χωρίς αμφιβολία τα δαφνοστεφανωμένα παιδιά μας. Η αθωότητα είναι κι αυτή μέρος του DNA της φυλής.