Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ

Ο κατηγορούμενος που εικονίζεται στην πρώτη φωτογραφία δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας, παρόλο που κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ θα το επιθυμούσαν διακαώς μετά το αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, αλλά ο σωσίας του και κάποτε διάσημος σατανιστής Ασημάκης Κατσούλας.
Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα και μάλλον περισσότεροι που τον κατηγορούν είτε ως ανεπαρκή, είτε ως υπεύθυνο κάποιων λανθασμένων στρατηγικών επιλογών, ενώ για την "ανανεωτική" πτέρυγα και τον Λεωνίδα Κύρκο, είναι μάλλον η προσωποποίηση του διαβόλου.
Ένα πολύ δημοφιλές σημείο που εστιάζονται κριτικές και προβληματισμοί, είναι ο Δεκέμβρης και η στάση που τήρησε το κόμμα στη διάρκεια της εξέγερσης.


Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν σε σχέση με όλα αυτά και όσον αφορά την "ανανεωτική" πτέρυγα του κόμματος, που έχει χτίσει μεγάλο μέρος του μεταπολιτευτικού προφίλ της υπερασπιζόμενη από τη θέση του συνηγόρου, αυτούς που σήμερα θεωρεί άγνωστους και ανεξέλεγκτους κουκουλοφόρους, αλλά και για το γεγονός ότι στις κατηγορίες υποκίνησης που εκτοξεύτηκαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη, οι απαντήσεις έλεγαν τη μισή αλήθεια.
Έλεγαν δηλαδή ότι δεν υποκινεί σε καμμιά περίπτωση τα επεισόδια, αποκλειστικά όμως λόγω πολιτικής άποψης κι όχι ανυπαρξίας κι αδυναμίας παρέμβασης σε μαζικούς χώρους.
Βολευόντουσαν δηλαδή στο να δημιουργούνται κάποιες εντυπώσεις, σε ένα μέρος της κοινής γνώμης που δεν γνωρίζει τις πρακτικές τους δυνατότητες.
Δίκοπο μαχαίρι αυτή η τακτική, γιατί αν όλοι γνώριζαν τα όρια "παρέμβασης" του ΣΥΡΙΖΑ τότε το συντηρητικό κομμάτι των ψηφοφόρων του, δεν θα ανησυχούσε για την πιθανότητα εκτροπής του κόμματος από τις κατά παράδοση πολιτικές που ακολουθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο επίπεδο στοιχειώδους μαζικής παρέμβασης, παραμένει κόμμα ανακοινώσεων και τηλεοπτικής παρουσίας, γι αυτό άλλωστε και μικρή σημασία έχει το "μέγεθος" που αντιπροσωπεύουν οι συνιστώσες του, ενώ ο Ρούντυ τρώει τους Παπαδημούληδες για πρωινό ότι ώρα το επιλέξει.

Όλα τα παραπάνω ζητήματα όμως έχουν πολύ μικρότερη σημασία από την εμφάνιση ενός καινούριου πολιτικού φαινομένου, εικονικής και δημοσκοπικής πραγματικότητας.
Η εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλεται στην πτώση του εκλογικού του ποσοστού σε σχέση με τα δημοσκοπικά ευρήματα του 2008 κι όχι σε σχέση με τα πραγματικά αποτελέσματα από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Τα media έδωσαν πρωτοφανή έκταση σ΄αυτή την εκλογική "πτώση", η κοινή γνώμη και τα κόμματα παρακολούθησαν τις αναλύσεις των εταιρειών δημοσκοπήσεων πάνω στο θέμα παρά το γεγονός ότι οι δημοσκόποι απέτυχαν στις εκλογικές τους προβλέψεις, κινώντας παράλληλα βάσιμες υποψίες περί κατασκευής της πραγματικότητας.
Η αδικαιολόγητη ανοχή μας απέναντι στους επαγγελματίες της εξαπάτησης των γκάλοπ και των πάνελ, έχει οδηγήσει ήδη στο να εφευρίσκουν κοινωνική συναίνεση οι κυβερνώντες για νομοσχέδια που αφορούν ατομικά δικαιώματα, κραδαίνοντας τα τελευταία αποτελέσματα των...ερευνών.
Εισερχόμαστε λοιπόν σε μία νέα διάσταση του εικονικού, με πολύ πραγματικά και ρεαλιστικά όμως κοινωνικά αποτελέσματα.
Όπως έχει αποδειχθεί, οι επικοινωνιακές μηντιακές αυθαιρεσίες εύκολα καταρρέουν, αρκεί να βρούν απέναντι τους έναν πραγματικό δαίμονα σαν τον Τσάβες κι όχι την κυρία Αλέκα ή τον σωσία του Ασημάκη.