Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

ΠΟΙΟΣ JACKSON; ΟΖΖΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Καθώς έριξα μιά ματιά χθές και σήμερα στα μπλόγκς και είδα τα πόστ για το θάνατο του Jackson, ξύπνησαν αναπόφευκτα κάποιες εφηβικές μνήμες.Η κυρίαρχη παρουσία του Jackson στην τότε ποπ σκηνή, σηματοδοτούσε για κάποιους το αντίπαλο δέος, σε μία εποχή που οι άνθρωποι και οι κοινωνίες γνώριζαν καλά την έννοια του δέους και οι αντιπαλότητες δεν είχαν εισαγωγικά.Οι μουσικοί και ενδυματολογικοί κώδικες τη δεκαετία του ΄80, δεν ήταν όπως σήμερα μιά κάποια παραλλαγή στυλιστικών προτιμήσεων, αντίθετα αντανακλούσαν σε μεγάλο βαθμό εκφρασμένες στάσεις ζωής.Έξι χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, το παρελθον είχε πολύ έντονη παρουσία στην αντίληψη και τους όρους που συνιστούσαν την καθημερινότητα, ανεξάρτητα από τους τρόπους που το βίωνε ο καθένας και τις επιλογές που προέκυπταν από αυτό.Τρείς ήταν οι κυρίαρχες τάσεις στη νεολαία.Οι πολιτικοποιημένοι της ευρύτερης αριστεράς, Ρίτσος και φρέσκα φασολάκια που η μάνα καθαρίζει στη δροσερή αυλόπορτα, με όλες τις κοινωνικά πασιφιστικές τους εμμονές, τα ταμπού και τους εγκλωβισμούς σε λογικές του τύπου : Καραμανλής ή τάνκς.Τα "αμερικανάκια" της ποπ και των ντίσκο, λόγω ... ανεμελιάς ή συμβιβασμού με τα κυρίαρχα πρότυπα κι ότι αυτό συνεπάγεται σε κοινωνικές σχέσεις και γονική αποδοχή.Η τρίτη τάση χαρακτηριζόταν από μία ανορθολογική στο σύνολο της κόντρα με τα τότε στερεότυπα και εκφραζόταν από τη ροκ μουσική και την "εναλλακτική" χρήση των γηπέδων ποδοσφαίρου σ΄ολόκληρη την Ελλάδα.Ο φόβος του χωροφύλακα, κληρονομιά του εκδικητικού μετεμφυλιακού κράτους, δεν καταργήθηκε ούτε με νομοσχέδια, ούτε από τη δράση μειοψηφικών πολιτικών ομάδων, αλλά σε ροκ συναυλίες σαν αυτή του Γκάλαχερ το 1980 στη Φιλαδέλφεια, στην Τούμπα και στη Ριζούπολη από αφηνιασμένα παόκια και γαύράκια.Κάθε Δευτέρα στα σχολεία των νότιων και δυτικών συνοικιών της Αθήνας, διεξαγόταν το δεύτερο ημίχρονο ανάμεσα σε ροκάδες και κυριλέ συμμαθητές, μετά τα γιαουρτώματα του Σαββάτου έξω από τις ντίσκο της λεωφόρου Συγγρού.Η κόντρα συχνά απόλυτα προσωποποιημένη, μεταφερόταν στις μαθητικές εκλογές και στις ψηφοφορίες για το εάν θα γίνει αποχή από τα μαθήματα στην επέτειο του Πολυτεχνείου.Τελικά άξιζε τον κόπο η κλεισούρα για μιά εβδομάδα στο σπίτι,.Πήρα εισιτήριο για την Κυριακή και έμειναν φράγκα για μιά βόλτα στην Όμπρε.



12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Finished with my woman cause she couldnt help me with my mind
People think Im insane because I am browning all the time
All day long I think of things but nothing seems to satisfy
Think Ill lose my mind if I dont find something to pacify

ΣΩΣΤΟΟΟΟΣ

Rania είπε...

Έλα ρε IRON MAN!!!

Despoina Chatzipavlidou είπε...

ΟΥΦ ορίστε ένα κέιμενο με αναφορά στον jackson που μπορώ να διαβάσω !
με γιατρεύεις από την ανατριχίλα της θύμησης της πιο ενοχλητικής μουσικής των εφηβικών μου χρόνων

επιτέλους μπλιάχ με τον michael
μπλιαχ με την ανάγκημας για είδωλα
........

Adamantia είπε...

Aν εξαιρέσεις κάποιους χορούς σε παρτυ δεν τον άκουγα ποτέ, γι΄αυτό εκτός από μιά γενική ανάμνηση της τότε εποχής δε μου προκάλεσε απολύτως καμμία συγκίνηση ο θάνατος του.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Ανώνυμος
ΟΖΖΥ ΘΕΟΣ!

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Rania
Δεν είχες γεννηθεί τότε mediawoman.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

desapoin3ison4
Μπλιάχ και ξανά μπλιάχ με την τσιρίδα και την ανάμνηση της.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Adamantia
Αυτό μας έλειπε, η συγκίνηση για παιδόφιλους ψυχωτικούς με την αλλαγή του χρώματος της επιδερμίδας τους.
Υστερίες για αμερικανάκια.

mistiriO/S είπε...

Ακόμα σαλπάρω όταν ακούω το Planet Caravan...

inborn c είπε...

Αδικα κάποιοι προσπαθούν να κάνουν να μοιάζει όμορφη η εφηβεία τους, τότε που όλα ήτανε πιό...αγνά και ρομαντικά.
Χάλια με εμπορικό περιτύλιγμα ήυαν και σήμερα μας πουλάνε μαζί με το χαζοκούτι τα ληγμένα.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Mistirios
Φοβερό κομμάτι, διαφορετικό από τις μεγάλες τους επιτυχίες.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

inborn c
Ετσι είναι και δεν φταίμε εμείς που αντιμετωπίζουμε ως ληγμένα κάποιους... καλλιτέχνες.
Επιλογή τους ήταν να είναι προιόντα με σύντομη ημερομηνία λήξης.