Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ

Πάγωμα μισθών και συντάξεων για τρία χρόνια ή περικοπή του επιδόματος αδείας και του δώρου του Πάσχα, δανεισμός με υψηλότερο επιτόκιο και "διαρθρωτικές" αλλαγές του είδους που επικροτεί η Ε.Ένωση ή χαμηλότεροι τόκοι με επιτήρηση της αναδιάρθρωσης απο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ένας στους τρείς κατοίκους της χώρας σύμφωνα με την MRB ανησυχεί για το ενδεχόμενο πτώχευσης, ποσοστό ιδιαίτερα μεγάλο όπως επεσήμαναν στα κανάλια οι έκπληκτοι (ως συνήθως) δημοσιογράφοι που εδώ και μήνες επενδύουν το χρόνο τους, στο συγκεκριμένο φοβικό κλίμα για την οικονομία.


Τα περί διαχειριστικών ευθυνών προηγούμενων κυβερνήσεων για τα μεγέθη της κρίσης στην ελληνική οικονομία μπορεί να είναι σωστά στη βάση τους, μεταθέτουν όμως το πρόβλημα επί της ουσίας, στο είδος της διαχείρισης που ασκείται και ποτέ στη δομή και τις κατευθύνσεις του διαχειριστικού μοντέλου. Ο αποτυχημένος τζόγος με τα δομημένα και τα τοξικά ομόλογα μπορεί να κατέστρεψε τα αποθεματικά των ταμείων, όμως αλλάζοντας τους τζογαδόρους και με τη συνδρομή των φορολογουμένων θα σωθεί η παρτίδα όπως και στους υπόλοιπους προβληματικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας.


Η περυσινή κρίση ήταν χωρίς αμφιβολία η απόλυτη χρεοκοπία των κεντρικών προταγμάτων του νεοφιλελευθερισμού, όπως αυτά εκφράστηκαν σταδιακά τα τελευταία τριάντα χρόνια και γνώρισαν την "αποθεωτική" τους κορύφωση με την παγκοσμιοποίηση.
Οι ανεπτυγμένες χώρες με την επιλογή να μεταφέρουν τις παραγωγικές τους μονάδες στις χώρες της Ασίας, άλλαξαν το κέντρο βάρους των οικονομικών δραστηριοτήτων.
Απο την πραγματική οικονομία παραγωγής υλικών αγαθών, μεταβήκαμε στην "άϋλη" οικονομία των τραπεζών και των χρηματιστηρίων.
Η Ελλάδα που δεν είχε ποτέ επί της ουσίας πραγματική οικονομία, γλέντησε αυτή την αλλαγή κέντρου βάρους όσο μπορούσε περισσότερο, στο επίπεδο των ελίτ της χώρας, αλλά και στο επίπεδο της γενικότερης κατανάλωσης. Η "ισχυρή Ελλάδα" του Σημίτη ως παράδεισος για κάθε είδους λαμόγια, προηγήθηκε της "αξιόπιστης Ελλάδας" του Καραμανλή.


Τώρα λοιπόν "μετά" την κρίση, όπως ήταν αναμενόμενο Ευρώπη και ΗΠΑ κάνουν πως δεν θυμούνται τις επιλογές τους, επανεξετάζουν τα περί άϋλης οικονομίας και πραγματικής χωρίς όμως να σκέφτονται σοβαρά να εγκαταλείψουν τη... μεταφυσική στα οικονομικά.
Για την ελληνική κοινωνία δεν το συζητάμε. Παρακολουθεί σχεδόν απαθής τις φαντασιακές
μάχες ανάμεσα σε ισχυρές και αξιόπιστες Ελλάδες που παρέδωσαν μαζί με την εξουσία οι κατά καιρούς διαχειριστές κι ετοιμάζεται για να αποδεχθεί τις πλέον αντιπροσωπευτικές ρυθμίσεις άϋλου οικονομικού προσανατολισμού που έγιναν ποτέ.

Η μεταφυσική και το εικονικό, θα θριαμβεύσουν απόλυτα στη χώρα του Χαρδαβέλα και του Λιακόπουλου με άϋλους μισθούς και συντάξεις.