ΦΙΛΙΠ ΝΤΙΚ

Στις 16 Δεκεμβρίου του 1928 γεννήθηκε ο Φίλιπ Ντίκ, ένας απο τους σημαντικότερους και πιό διορατικούς συγγραφείς έπιστημονικής φαντασίας.
Ο Φίλιπ Ντίκ μέσα απο το έργο του, πέτυχε να αναβαθμίσει ποιοτικά το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, εστιάζοντας στη συγγραφή μιάς μελλοντολογικής θεματολογίας που απαλλαγμένη απο την αναπαραγωγή των θεαματικών κλισέ που τη χαρακτηρίζουν συνήθως, εστιάζει στον άνθρωπο και τις εσωτερικές του συγκρούσεις. Συγκρούσεις που εκφράζονται άμεσα κατά τη διάρκεια της φυσικής μας παρουσίας στα γεγονότα και έμμεσα (σαν διπλή προβολή) , μέσω των έντονα αυτονομημένων συμπεριφορών που αναπτύσσουν τα τεχνολογικά μας δημιουργήματα. Διάχυτες είναι σε ολόκληρο το έργο του, οι κοινωνικές και ψυχαναλυτικές θεωρίες που τον επηρρέασαν στη διάρκεια της ζωής του, αλλά και το διαρκές του φλέρτ με τις πιό σκοτεινές και γεμάτες ψευδαισθήσεις πλευρές μιάς ψυχοσύνθεσης που ακροβατούσε ανάμεσα στη λογική και τον παραλογισμό.


Όπως ακριβώς και στην κλασσική λογοτεχνία έτσι και στην επιστημονική φαντασία, το υποκείμενο, τα πρόσωπα και οι ήρωες κάθε μυθιστορήματος, παραμένουν προτεραιότητα του συγγραφέα σε σχέση με την "αντικειμενική" πραγματικότητα που ορίζει το περισσότερο ή λιγότερο έντονο φόντο όπου κινούνται γεγονότα και χαρακτήρες. Η βασική διαφορά ανάμεσα στα δύο είδη έγκειται στο είδος των συνειρμών που παράγουν για τον αναγνώστη.
Η επιστημονική φαντασία απελευθερωμένη απο περιορισμούς, παρουσιάζει μια εκδοχή ενός μελλοντικού κόσμου, που άσχετα με το αισθητικό αποτέλεσμα της περιγραφής, στερείται ως μελλοντικός τη στοιχειώδη οικειότητα που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε μαζί του.
Ο χρόνος κινείται με άλλες ταχύτητες, ο χώρος επαναπροσδιορίζεται συνεχώς και η ύπαρξη αντιθέσεων είναι εξαιρετικά έντονη.
Ξένο και οικείο, αποδεκτό και παρείσακτο, γήϊνο και εξωγήϊνο συγκροτούν συχνά οριακές αντιθέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι με άξονα αυτές τις αντιθέσεις, δεν είναι καθόλου σπάνιο το φαινόμενο της κυριαρχίας ενός υφέρποντος ρατσισμού.


Ο Φίλιπ Ντίκ όχι απλά αντιστέκεται στον πειρασμό να υποκύψει στον κατεστημένο λόγο των παραπάνω αντιθέσεων, αλλά δημιουργεί καινούρια δεδομένα αντίληψης αυτής της ριζικής ετερότητας με το "άλλο", το ξένο, το διαφορετικό. Η ρατσιστική αντίληψη της κατωτερότητας των άλλων βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη διαδικασία απρόσωπης μαζοποίησης τους, στον αυθαίρετο ορισμό τους ως ομοιόμορφο σύνολο. Αυτό το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο στις αφηγήσεις της επιστημονικής φαντασίας, όπου ακόμα και μιά ανώτερη τεχνολογικά κοινωνία εξωγήϊνων όντων, παρουσιάζεται συνήθως έντονα ομοιογενής χωρίς περιθώρια σημαντικών διαφοροποιήσεων. Αντίθετα ο Ντίκ πλάθει έναν κόσμο όπου οι άλλοι, ακόμα και οι ρέπλικες και τα ανδροειδή παρουσιάζουν στοιχεία έντονης ατομικότητας.

Οι ήρωες του Φίλιπ Ντίκ είναι σχεδόν πάντα τρωτοί και καθημερινοί και οι προσπάθειες τους δεν έχουν ποτέ εξασφαλισμένη την επιτυχία. Ταυτισμένος με την παράδοση της κριτικής των ανθρώπινων τεχνολογικών επιτευγμάτων που δημιούργησαν τόσο η Μαίρη Σέλεϋ με τον Φρανκενστάϊν, όσο και οι Χ.Τζ.Γουέλς (Ο αόρατος άνθρωπος) και Ρ.Λ.Σήβενσον (Δρ. Τζέκυλ Μίστερ Χάϊντ), προεκτείνει τις απόψεις του σκεπτικισμού σε σχέση με τη διαρκή πρόοδο της τεχνολογίας και την πιθανή της εξέλιξη σε τεχνοφασισμό, δημιουργώντας σαφείς επιρροές στο έργο των μεταγενέστερων συγγραφέων του είδους (Έλλισον,Ζελάζνυ,Σπίνραντ,Λεγκέν)


Mερικές απο τις πιό ενδιαφέρουσες μεταφορές των έργων του στον κινηματογράφο είναι το Blade Runner του Ρίντλέϊ Σκότ, η Ολική επαναφορά του Πώλ Βερχόφεν, το Minority Report του Στήβεν Σπήλμπεργκ και η επιταγή του Τζόν Γού.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ του Φίλιπ Ντίκ και πολλά άλλα ενδιαφέροντα.