Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

Η γενιά μου ήταν μιά αστραπή που πνίγηκε
Η βροντή της η γενιά μου καταδιώχτηκε
Σα ληστής σύρθηκε στο συρματόπλεγμα
Μοίρασε σαν αντίδωρο τη ζωή και το θάνατο
Οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν πέθαιναν
Στα νοσοκομεία κραύγαζαν Έξαλλοι στα εκτελεστικά
Αποσπάσματα στα χέρια τους ήταν μαγνήτες
Τρώγαν πικρό ψωμί κάπνιζαν εφημερίδες
Ζητώντας ευλαβικά μιά θέση σ΄αυτή τη γη

Κλείτος Κύρου


Ο χρόνος σβήνει τα τελευταία σημάδια από τη γενιά που κάποτε αρνήθηκε να υπογράψει και έζησε από κοντά τους μετεμφυλιακούς παρθενώνες.
Τελευταίος χαιρετισμός μέσα στη βροχή, από τα συνθήματα μιάς πορείας που περνούσε εκεί κοντά και τους κρότους από τα δακρυγόνα.