Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ΜΗ ΜΕ ΧΑΪΔΕΥΕΤΕ ΣΤ΄ΑΥΤΙΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΣΟΥΝ

Ευτυχώς η Αλέκα έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ο σκληρός πυρήνας του σταλινισμού ο οποίος από το τη μεταπολίτευση του 74΄ εναγκαλίζεται με αξιοθαύμαστη συνέπεια με την εξουσία δρώντας ως συμπλήρωμα της κρατικής καταστολής, κέρδισε πάλι επάξια τα εύσημα για τη διαχρονική του αξιοπιστία. Τι κι αν δεν έχει πλέον την αλλοτινή αίγλη των ΚΝΑΤ, μικρό το κακό. Το χρέος του μιά φορά θα το κάνει, έστω σε επικοινωνιακό επίπεδο.



Στο μεταξύ τα μμε συναγωνίζονται σε αναλύσεις που για πολλοστή φορά προσβάλουν την κοινή νοημοσύνη, χρησιμοποιώντας γνωστές και δοκιμασμένες συνταγές.
Οι εξαιρέσεις ελάχιστες αλλά σημαντικές. Όπως το άρθρο του Ανδρέα Ρουμελιώτη το οποίο αναδεικνύει τα αυτονόητα, τα οποία κάποιοι επιμένουν να "αγνοούν".


Στην προηγούμενη μεγάλη εξέγερση με λαϊκό έρεισμα (10 και 11 Γενάρη 1991) με αφορμή τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, ένας μεγάλος αριθμός από τις δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών είχε επιλέξει τη σύγκρουση. Παρόλο που το μέτωπο των επεισοδίων ήταν τεράστιο και λογικά αδύνατο να καλυφθεί από μερικές εκατοντάδες, το σενάριο περί κάποιων λιγοστών "επαγγελματιών" ήταν το κυρίαρχο στα media.
Ακριβώς με τους ίδιους όρους και διαχωρισμούς, περί αγνών διαδηλωτών και ασύδοτων ταραξιών με υπεράνθρωπες ιδιότητες. Κάτω από το βάρος μιας γενικευμένης συγκινησιακά φόρτισης τα μμε συνηθίζουν να αποκρύπτουν την πραγματικότητα, αφενός για να μη θίξουν ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας στρέφοντας το εναντίον τους και αφετέρου για να του αφήσουν μιά πόρτα ορθάνοιχτη, για μιά πιθανή επαναφορά στη νομιμότητα.
Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι σε αντιπαραθέσεις τέτοιου εύρους και επιπέδου, οι ομάδες των αντιεξουσιαστών συνήθως ξεπερνιούνται από τις εξελίξεις.
Αυτό άλλωστε συμβαίνει και σε πολύ μικρότερης εμβέλειας γεγονότα, όπως οι πορείες του Πολυτεχνείου, όπου ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω ομάδων τις θεωρεί ένα είδος στημένης τράπουλας προς όφελος των δυνάμεων καταστολής, κάθε χρόνο υπάρχουν μερικές χιλιάδες πιτσιρίκια έτοιμα για σύγκρουση.


Με λίγα λόγια το κομμάτι των ειρηνικών μαθητών διαδηλωτών που παρελαύνει αυτές τις μέρες στα κανάλια, είναι προφανώς υπαρκτό και πλειοψηφικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένα πολύ σημαντικό ποσοστό που επιλέγει άλλου τύπου δράσεις.
Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τα ΜΑΤ, αλλά όχι για απροθυμία στην καταστολή.
Οι όποιοι δισταγμοί τους είναι πολύ περισσότερο προιόν αδυναμίας ελέγχου της κατάστασης παρά αποτέλεσμα κάποιων εντολών.


Φυσικά οι αντιεξουσιαστές παίρνουν μέρος στις συγκρούσεις, ίσως να θέλουν να ορίσουν και τις διακυμάνσεις τους όσο γίνεται περισσότερο. Ευσεβείς ή ασεβείς πόθοι, αυτό είναι όλο.
Τίποτα παραπάνω από συνύπαρξη με τους πολλούς, άντε το πολύ και λίγη τεχνογνωσία.
Για όποιον θέλει να δεί ολόκληρη την αλήθεια, ένα σημαντικό μέρος από μιά νεολαία που στο σύνολο της βιώνει όλο και μεγαλύτερα αδιέξοδα, αντιδρά βίαια, ανορθολογικά βίαια όποτε υπάρχει η ευκαιρία να το κάνει. Και δεν τρέφει κάποιο εξωπραγματικό σεβασμό για τους δασκάλους. Τους κάθε είδους δασκάλους.
Αντιλαμβάνεται τους κοινωνικούς όρους, σε σχέση με τις θετικές ή αρνητικές εξελίξεις που ανιχνεύει πάνω στην ατομικότητα που έχει διαμορφώσει.
Αυτή η κατ΄ευφημισμόν κοινωνικότητα, συνήθως επιστρέφει στα αδιέξοδα της, δεν "τονώνει" την αγορά, ούτε αποζημιώνεται.

16 σχόλια:

Despoina Chatzipavlidou είπε...

εκφράζουν πολλά αυτά τα παιδιά,
και φορτώνονται στις πλάτες τους αυτό που θα έπρεπε να είχαν κάνει οι γονείς τους.
για αυτό και οι γονείς και το 50% του κόσμου, απ' ότι άκουσα, δικαιολογεί τα παιδιά. είναι δήλωση αυτή της θρασυδειλίας τους... εκεί έχει φτάσει η ανικανότητά μας κατά την γνώμη μου... να διαλύουμε και να χρησιμοποιούμε τα νιάτα... να στέλνουμε αδέσποτες βολίδες τα παιδιά... να εκφράζουμε έτσι χωρίς προοπτική την βία που μας προκαλεί η ντροπή μας

Ανώνυμος είπε...

Η διαφορά από παλιά είναι ότι ο πανελλαδικός χαρακτήρας της εξέγερσης, στα πιό απίθανα σημεία της Ελλάδας, κατέστρεψε σε μεγάλο βαθμό τα συνηθισμένα σενάρια.
Υ.Γ: Είχαμε ως τώρα την αιώνια νύχτα, έσκασε μύτη κι ο λύκος. Μιά χαρά.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

desapoin3ison4
Είναι σωστό να μιλάμε για παιδιά, είναι ένας τρόπος να μην παρακάμπτουμε τις ευθύνες μας.
Είναι όμως λάθος να επιμένουμε στην παιδικότητα τους και μόνο, όταν οι δράσεις τους αναδεικνύουν, το εντελώς αντίθετο.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

fghttpower
Υπάρχουν πάντα έτοιμα εναλλακτικά σενάρια.

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά τα κανάλια διαλέγουν μαθητές, "υγιείς" και πρόθυμους.
Κάτι παρ'ομοιο με την παπάρα της βουλής των εφήβων.

Vasilis Simeonidis είπε...

Ακούω, θυμάμαι, καταλαβαίνω.
Θλίβομαι γιατί όταν το "δίλημμα" είναι: με τη ζωή ή με το βλήμα; υπάρχουν κάποιοι που ταυτίζονται με το βλήμα.
Ακούω, θυμάμαι, προσπαθώ να καταλάβω...

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

as eon
Και εγώ προσπαθώ να καταλάβω, αλλά οι αποστασιοποιήσεις είναι εξαιρετικά δύσκολες ή απλά δύσκολες σε σχέση με ευκολότερους δρόμους που γνωρίζω καλύτερα και ευτυχώς ή δυστυχώς με φτιάχνουν περισσότερο.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Rania
Είναι εμετικό το τάχα εκστασιασμένο ύφος των...αυριανών συναδέλφων σου, καθώς ακούν πλήρεις σεβασμού τη φων΄της νεολαίας.

Despoina Chatzipavlidou είπε...

δεν έχει κάτι η λέξη παιδί.
όταν είμασταν κι εμείς παιδιά μας ενοχλούσε αυτό και θέλαμε να δείχνουμε μεγάλοι.
τώρα όμως που δεν είμαστε παιδιά, μπορούμε να πάρουμε απόσταση, και να μην μας ενοχλεί το ίδιο αυτή η λέξη, όπως και η λέξη παιδικότητα.
δεν θεωρώ τα παιδιά κατώτερά μου
την παιδικότητα δεν την θεωρώ μειονέκτημα

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

disapoin3ison4
Σιγά μη διαφωνήσω με την παιδικότητα, ενώ πάσχω από παλιμπαιδισμό.
Απλά πολλές φορές οι όροι παιδιά, νεαροί κλπ προδικάζουν μάλλον αυθαίρετα μιά μεταβατικότητα στις συμπεριφορές.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ μιά φτωχή φοιτήτρια είμαι, γιατί να σηκώνω τα βάρη των...συναδέλφων, που δεν είναι άλλωστε όλοι τόσο κακοί.
Διακρίνω μία αντιπάθεια προς τον κλάδο κι αναρωτιέμαι αν είναι ακαδημαική ή βιωματική.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Rania
Τον Πούλιτζερ...

Ανώνυμος είπε...

Θα σου πέσουν τα αυτιά και τα μούτρα, ζυγώνει η ώρα.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Ανώνυμος
Να βάλεις ξυπνητήρι, δεν θέλω να το χάσω αυτό.

Roadartist είπε...

Μου άρεσε πολύ το άρθρο "Τι δεν καταλαβαίνεις;" από την Ελευθεροτ.. Δυστυχώς αν σκεφτείς το παρόν, αλλά και τι μέλλον έρχεται, όχι απλά θα βγεις στο δρόμο, αλλά μάλλον θα τρελαθείς εντελώς..

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Roadartist
Δεν είναι εύκολα τα πράγματα τώρα, ούτε θα είναι στο μέλλον.
Ενα από τα ελάχιστα θετικά των ημερών, είναι η μεγαλύτερη διάθεση σε πολύ κόσμο, να φιλτράρει την αξιοπιστία της δημοσιογραφικής κάλυψης των γεγονότων.