Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Το μπλουζ του αμερικάνικου ονείρου

Ο Γιώργος έτριψε τα κουρασμένα του μάτια, έλυσε τη γραβάτα και την πέταξε στη δερμάτινη πολυθρόνα του γραφείου του.
Είχε από ώρα απενεργοποιήσει το κινητό, αποσυνδέοντας παράλληλα τα δύο σταθερά τηλέφωνα που στη διάρκεια της ημέρας μέχρι αργά τη νύχτα, χτυπούσαν ασταμάτητα.
Δεν είχε διάθεση να μιλήσει με κανέναν. Αναλογίστηκε τα φοιτητικά του χρόνια μ' ένα αίσθημα συγκίνησης.
Κανείς δεν τον είχε καταλάβει ποτέ.
Πίσω από τα χαμόγελα, τις ευχαριστίες και τις υποσχέσεις για τη συνεχή πρόοδό του στα Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, κατάφερε για πολλά χρόνια να κρύψει μεθοδικά το ακριβό του όνειρο.
Άνοιξε το δεύτερο συρτάρι του γραφείου κι έβγαλε το μεγάλο ξύλινο κουτί με τα περίτεχνα σκαλίσματα. Άδειασε το περιεχόμενό του σιγά σιγά κοιτώντας με μια αδιόρατη μελαγχολία, τα ελάχιστα αλλά πολύτιμα αντικείμενα που φύλαγε εκεί.
Ένα βιβλίο του Κέυνς στα αγγλικά, μερικές κάρτες από το αγαπημένο του μπαρ όπου πέρασε πολλές βραδιές νεαρός φοιτητής και μια μεγάλη φωτογραφία του Χαρίλαου Τρικούπη που συνοδευόταν από την ιστορική φράση "Δυστυχώς, επτωχεύσαμε".
Η τζαζ μουσική, το μπλουζ και νουάρ κλίμα του μεσοπολέμου, μιλούσε απευθείας στην ψυχή του. Από πολύ νωρίς, γεννήθηκαν οι πρώτες ταυτίσεις του με εκείνη την ενδιαφέρουσα και ανατρεπτική εποχή. Είχαν την αφετηρία τους στα κρίσιμα εφηβικά χρόνια, τότε που πολύ συχνά η αγκαλιά του Μορφέα άνοιγε γι' αυτόν τις πρώτες πρωινές ώρες με τα φώτα ανοιχτά, τη μουσική να παίζει χαμηλόφωνα και τα χέρια να κρατούν σφιχτά ένα βιβλίο του Άνταμ Σμιθ.
Τελικά είχαν δίκιο όσοι έλεγαν ότι πολλές φορές ο άνθρωπος νιώθει γυμνός και απροστάτευτος τη στιγμή που φαίνεται ότι όλα, με μικρές ή μεγάλες αποκλίσεις, έχουν πάρει ένα λογικό αλλά και συμβατικό δρόμο.
Το κραχ του 1929. Αυτό μάλιστα! Ήταν ένα σπουδαίο γεγονός. Όποτε ψηλαφούσε ιστορικά εκείνη την εποχή, η έξαψη που τον πλημμύριζε ανέβαζε κατακόρυφα τους σφυγμούς του. Ταραχή, πανικός, απελπισία, άνθρωποι που σε λίγες ώρες έχαναν τα πάντα. Τα θεμέλια του κόσμου της αγοράς, η προσφορά και η ζήτηση, έμοιαζαν με θηλιά στο λαιμό της ελεύθερης οικονομίας.
Κι όμως, το new deal, ο Κέυνς και ο Ρούσβελτ, εξισορρόπησαν την κατάσταση. Μια σπουδαία ρυθμιστική οικονομική θεωρία σφράγισε την ιστορία των κοινωνιών του εικοστού αιώνα. Και σήμερα τι; Εικονική πραγματικότητα, τηλεδημοκρατία, ατομοκεντρισμός, επαγγελματίες του θεάματος που ακολουθούν πολιτική καριέρα, πολιτικοί που γίνονται επαγγελματίες του θεάματος.
Και το όνειρο συνεχώς να ξεθωριάζει.
Εικονική πραγματικότητα, εικονικές κρίσεις και ψηφιακά κραχ, το απόλυτο ξενέρωμα μιας παγκοσμιοποιημένης αγοράς που απορροφά τους κραδασμούς, ενώ οι υπεύθυνοι για τις εθνικές οικονομίες, γίνονται απλοί διεκπεραιωτές και νομοθέτες της ασυδοσίας των πολυεθνικών.
Και το όνειρο συνεχώς να ξεθωριάζει. Το όνειρο μιας ζωντανής σύνδεσης σε εθνικό δίκτυο με μια λιτή δήλωση να τη συνοδεύει: "Δυστυχώς επτωχεύσαμε, αλλά γνωρίζω τη λύση". Η έξοδος από την κρίση στα στιβαρά χέρια ενός αποφασισμένου άνδρα. Αυτά τα χέρια που τώρα τα ένιωθε τόσο κουρασμένα. Ξαπλωμένος στον καναπέ, με την αγαπημένη του μουσική να παίζει χαμηλόφωνα, αποκοιμήθηκε.

- Γειά σου Μπίμπι, είπε ο Γιώργος στην πενηντάρα ιδιοκτήτρια του μπαρ. Νωρίς κλείσατε σήμερα
- Δεν είχαμε κόσμο, είπε εκείνη μ' έναν ελαφρύ μορφασμό ανησυχίας στο κουρασμένο της πρόσωπο.
- Ίσως είναι λοιπόν η κατάλληλη ώρα για μένα, ψιθύρισε ο Γιώργος.
- Πάντα είναι η κατάλληλη ώρα για σένα, Γιώργο.

Χαλαρός και σχεδόν απόμακρος από τα προβλήματα που μέχρι πριν λίγη ώρα τον βασάνιζαν, κάθισε στο πιάνο. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ελευθερωθεί από τις προηγούμενες αδιέξοδες σκέψεις του. Ο Κευνς και ο Τρικούπης μπορούσαν να περιμένουν...



55 σχόλια:

Despoina Chatzipavlidou είπε...

όχι. επαγγελματίας ιχνηλάτης είσαι...
ή μήπως ένας stalker ...
καθόλου ειδική δεν είμαι στα φιλμ νουάρ... αλλά τώρα εδώ, που μπορώ να διαβάσω το χιούμορ και τους υπαινιγμούς, καταλαβαίνω ότι είναι μακρά η ιστορία του κουρασμένου κι απογοητευμένου κυρίαρχου άντρα...

ώστε κι ο κύριος αλογοσκούφης είναι τέτοιος τύπος ;

Ανώνυμος είπε...

Το καλύτερο κείμενο που διάβασα για την οικονομική κρίση των τελευταίων ημερών, βρήκα το blog από την παρουσίαση του στο κυριακάτικο Έθνος.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό, ο Κέυνς του εικοστού πρώτου αιώνα προ των πυλών.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

desapoin3ison4
Ακριβώς, εμείς που δεν είμαστε στο επίκεντρο των εξελίξεων, αγνοούμε τα δράματα σε επίπεδο κορυφής και τις αντίστοιχες ματαιώσεις, προσδοκιών μιάς ολόκληρης ζωής.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Ανώνυμος
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο
fghttpower
Γιατί όχι; Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο.

Ανώνυμος είπε...

ΧΑ ΧΑ ΧΑ
Ένα πουλί της μοναξιάς
της ερημιάς ιππότης
να τραγουδάει κάθε πρωί
τα μπλούζ της άγριας νιότης.

Ανώνυμος είπε...

Τα πιάνα και τα σύνθια θεωρούνται τεκμήρια;

Ανώνυμος είπε...

Ενός κακού, τεκ μύρια έπονται!!!

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

ΝWA
Δεν μπορώ να πω τίποτα μετά τα σχόλια της Ranias.

Babis Dermitzakis είπε...

Σε βρήκα τυχαία, μπήκα να πω μια καλησπέρα, χάρηκα που τα είπαμε χθες.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστή η απόφαση για αυτή την ανάρτηση είναι καλλιτέχνης στο είδος του.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Μπάμπη Δερμιτζάκη
Ο διαστημικός φορητός εξοπλισμός σου, σε βοηθάει να βρίσκεις τα πάντα νομίζω.
Κι εγώ χάρηκα για τη χθεσινή μας κουβέντα.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

inborn-c
Τέχνη είναι η προσήλωση στην αποτυχία, έλεγε ο Μπέκετ.
Δεν εννοούσε αυτό ακριβώς βέβαια, αλλά εντάξει...

Ανώνυμος είπε...

Πέρα πάντως από το χαβαλέ, τι γίνεται με την οικονομική κρίση, είναι όπως τα λένε ή.....

Ανώνυμος είπε...

Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να εντοπίσουμε τις διαφορές από οικονομικές κρίσεις που συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια.

Pellegrina είπε...

Ωραίο το διηγηματάκι. Ανεξάρτητα από αυτό: Τα δράματα σε επίπεδο υπογείου εξαρτώνται, άμεσα ή έμμεσα, σχεδόν πάντα από τους ευαίσθητους πιανίστες της κορυφής. Το αστείο ειναι πως όποτε οι τελευταίοι μοιράστηκαν, για επικοινωνικούς λόγους, τα δράματά τους (αληθινά ή ψευτικα) με το υπόγειο, αυτό εχυσε μαύρο δάκρυ. Αντιστρόφως, οι πιανίστες μάλλον γέλιο ρίχνουν οι περισσότεροι..
Η Μπίμπι μεγας παράγοντας της οικονομίας.
Τι ακριβώς εννοούσε ο Μπέκετ; Γιατί δεν τον κόβω για αποτυχημένο.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Rania-fghttpower
Οικονομική κρίση υπήρχε και θα υπάρχει, όπως και οι πτωχεύσεις ως προιόντα ανταγωνισμού ή κακών χειρισμών.
Οι δημοσιογράφοι στις παγκοσμιοποιημένες κρίσεις, χρησιμοποιούν σαν κλισέ τη "θεωρία" του ντόμινο, ξεχνώντας ότι αν ισχύει η θεωρία αυτή, αφορά τόσο την ταχύτητα διάδοσης της κρίσης, όσο και την ταχύτητα αντίδρασης κι ανάκαμψης.
Κράχ με τους όρους και τη διάρκεια του 1929 είναι πάρα πολύ δύσκολο να υπάρξει.
Η μεγαλύτερη ελαστικότητα και απορρόφηση των κραδασμών είναι ένα από τα "επιτεύγματα" της σημερινής διάρθρωσης του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου.
Η απόλυτη κρίση θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που το κεφάλαιο απωλέσει τη δυνατότητα, να επενδύει κερδοφόρα στα αποτελέσματα των αναταράξεων της αγοράς.

ange-ta είπε...

καλημέρα και καλή βδομάδα,

διάβασε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για την σημερινη οικονομικη ληστεία και το πλιάτσικο στον ΚΙΜΠΙ

http://kibi-blog.blogspot.com/2008/10/4102008_05.html

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

pellegrina
Η σύγχρονη πολιτική επικοινωνία, διδάσκει το πως τα μμε εξατομικεύουν τις "πολιτικές προσωπικότητες" και εκείνες μοιράζονται τα κέρδη μαζί τους.
Δεν πρόκειται για αυτοσχεδιασμό, αλλά για πολύ συγκεκριμένα βήματα που ορίζουν μιά κοινωνική κατασκευή.
Πολύ καλή δουλειά έχουν κάνει οι εκδόσεις Παπαζήση σ' αυτόν τον τομέα (Νίκος Δεμερτζής-Γιώργος Πλειός-J.Dearing-E.Rogers, μερικοί από τους πιό ενδιαφέροντες ερευνητές του θέματος)
Η προσήλωση στην αποτυχία, σ΄ένα στόχο προσωπικό επί της ουσίας ανύπαρκτο, δρά απελευθερωτικά και πιθανότατα καταλυτικά ως πρός την αυθεντική δημιουργία.

Pellegrina είπε...

"Η απόλυτη κρίση θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που το κεφάλαιο απωλέσει τη δυνατότητα, να επενδύει κερδοφόρα στα αποτελέσματα των αναταράξεων της αγοράς".
Αυτό πρέπει να το κάνουμε πόστερ στο σπίτι μας! Με την προσθήκη να θυμόμαστε ότι καμιά φορά προκαλεί επίτηδες τις αναταράξεις, για να επενδύσει σ αυτές.

Το Ψωλικό Εξπρές είπε...

με τα οικονιμκά έχω μια σχέση όχι πάθους αλλά μίσους... δεν τα πάω καθόλου καλά! καταλαβαίνω οτι η κατάσταση είναι κρίσιμη, οτι ίσως (ίσως λέω) καταρρέει ο καπιταλισμός αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι τί έπεται αυτού...

για να ελαφρυνω το κλίμα θα σε προτρέψω αγαπητέ κ.υ.π να ακούσεις ενα πραγματικά όμορφο τραγούδι των pink floyd...

http://www.youtube.com/watch?v=ITy47L15xbs&feature=related

you can hide hide hide
behind paranoid eyes...

μια αγχωμένη όσο και καλοκαιρινή(!) καλημέρα απο το νησι!

Ανώνυμος είπε...

Αυτοί πάντως που λένε για το τέλος του νεοφιλελευθερισμού και την επιστροφή του κράτους, μου φαίνονται εξίσου αγχωμένοι και με αναλύσεις στο πόδι με τους απολογητές του.

Pellegrina είπε...

Εννοείται ότι πρόκειται για πολύ συγκεκριμένα βήματα. Πολύ ενδιαφέροντα τα βιβλία, θα τα αναζητήσω, ευχαριστώ. Ναι, έτσι κάπως το κατάλαβα του Μπέκετ, συζητήσιμο πάντως. Πολυ τα εχουμε εξιδανικεύσει αυτα με τη δημιουργία. Γενικά, το σύστημα παρουσιάζει τους δημιουργούς κάπως ρομαντικά, για να κρύψει τη (σκόπιμη) έλλειψη διάθεση από μέρους του να τους υποστηρίξει. ο αληθινός δημιουργός, ακόμα κι αν στην υπόλοιπη ζωή του είναι συντηρητικός, είναι πάντα ανατροπέας, για πολλούς λόγους. Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι ότι μάλλον ψυχολογικά ισχύει το μπεκετικόν (αχ!!!)

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

ange-ta
Καλημέρα καλή εβδομάδα και σε σένα.
Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση του ΚΙΜΠΙ , συμφωνώ στα περισσότερα, μου άρεσε πολύ και το σημείο που αναφέρεται σε εκείνους που ταυτίζουν κρατισμό με κομμουνισμό και μάλλον είναι οι ίδιοι που αντιλαμβάνονται τα πράγματα, με το: Ρώσικο να ναι κι ότι να ναι.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

pellegrina
Πολύ σωστά λες ότι τις αναταράξεις, συχνά τις προκαλεί το ίδιο το κεφάλαιο.
Πέρα από την κερδοφορία αυτοδιαφημίζεται, σαν τα προιόντα που καθαρίζουν δύσκολους λεκέδες που επίτηδες δημιουργήθηκαν.
Rania
Στο πόδι γίνονται προφανώς οι αναλύσεις, μάλλον όμως οι προφήτες της κατάρρευσης του καπιταλισμού είναι πιό πρόχειροι από τους άλλους.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

anypopti
Δεν θα καταρρεύσει τίποτα κι αυτό που έπεται, είναι δυστυχώς μιά παραλλαγή του προηγούμενου, ίσως κάπως πολυπλοκότερη.
Ευχαριστώ για το τραγούδι καμάρι μου, δεν έχω αμφιβολία ότι θα διοχετεύσεις δημιουργικά το άγχος,στην καλοκαιρινή μέρα και κυρίως στην πιό ενδιαφέρουσα νύχτα.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

pellegrina
Έτσι λειτουργεί και ο... Γιώργος στην ανάρτηση.
Συντηρητικός, αλλά κι ανατροπέας.
Αν όμως το πέναλτυ μετά την ανατροπή, δεν βρεί το δοκάρι την κάτσαμε.

Ανώνυμος είπε...

Λογικά όμως, δεν πρέπει να υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και στο είδος της πολιτικής επικοινωνίας που επικρατεί από μμε και πολιτικούς;

Ανώνυμος είπε...

Οι πολιτικοί είναι ο καθένας για τον εαυτότου και φοβούνται μήπως τους διώξουν τ αφεντικά τους.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

inborn-c
Η απλότητα της οξυδέρκειας, έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω την τοποθέτηση σου.
fghttpower
Τα μμε λειτουργούν με τρόπο που να παρουσιάζουν την πολιτική, ως αποτέλεσμα ατομικών παραγόντων.
Αυτού του είδους η παρουσίαση, λειτουργεί στη δημιουργία συνείδησης στο κοινό για την ερμηνεία των γεγονότων.
Τα πρόσωπα θα εισπράξουν το κόστος της όποιας μελλοντικής κρίσης κι έτσι θα απενοχοποιήσουν την πολιτική ή οικονομική ιδεολογία που κρύβεται πίσω από συγκεκριμένες επιλογές.
Πρόκειται δηλαδή για μία συμβολική και ουσιαστική ανταλλαγή, διά μέσου της οποίας ο πολιτικός παίρνει πάνω του το κόστος των κρίσεων, προστατεύοντας ένα σύστημα που τον αφήνει να βγαίνει πιό μπροστά σε δημοσιότητα, από όσο έβγαινε παλαιότερα, ενώ τα μμε λόγω του προσωποκεντρισμού ποντάρουν στη δραματοποίηση και στην αντιστικτική παρουσίαση καλών και κακών από ομοειδείς χώρους.
Έτσι και τρελά πουλάνε σε τηλεθέαση και διαιωνίζουν το παραμύθι.

Ανώνυμος είπε...

Καλά όλα αυτά,γιατί όμως ένα σύστημα που σε πολλές αναλύσεις διαφορετικών ανθρώπων με διαφορετικές ιδεολογίες δείχνει ισχυρό, δημιουργεί από τον τύπο που ελέγχει την αίσθηση ότι όλα είναι ρευστά.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Γιατί Rania λίγο με την τάση των Μέσων να μετατρέπουν την πολιτική σε άθροισμα προσωπικών δράσεων και επιλογών, λίγο με τη θεατρικότητα και τη δραματοποίηση των ρεπορτάζ, κάποιοι εθίζονται σε ότι δεν αλλάζει και κάποιοι ταυτίζονται φαντασιακά.
-Πω πω σκόνη που σηκώνουμε ρε παιδί μου!
Έτσι είπε το μυρμήγκι στον ελέφαντα, καθώς έτρεχαν μαζί στην έρημο.

Ανώνυμος είπε...

Το κράχ του 1929 λύθηκε με την τόνωση της ζήτησης και την άνοδο της αγοραστικής δύναμης-κατανάλωσης. Αυτές οι διέξοδοι δεν υπάρχουν σήμερα που η κατανάλωση δεν έχει περιθώρια παραπάνω ανόδου. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί η τωρινή κρίση είναι με βάση τις απόψεις που είδα εδώ αμελητέα.

Pellegrina είπε...

Χωρις να ειμαι ειδική εχω μερικές ιδέες ως απαντήσεις στην πολυ ενδιαφερουσα παραπάνω ερώτηση α) η κρίση ειναι τεχνητή β) ο κόσμος πιστεύει ότι η κρίση ειναι τεχνητή(βοσκός-λύκος), γ) η εντυπωση οτι η κριση δεν ειναι μεγάλη πρεπει να περάσει για να στηριξει την ψυχολογία, γιατι η πτωση "ειναι θεμα ψυχολογίας",δ) το συστημα ετοιμαζεται να επενδύσει στην ανασφάλεια με κάποιο τρόπο, οπότε πρεπει να διατηρήσουμε κάποια εμπιστοσύνη κλπ (μου φαίνεται ότι όλο λεω το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια τελικά)
Οσο για μενα προσωπικα δεν νιώθω καμία ανασφάλεια. Ποτέ δεν στηρίχτηκα στην ιδιοκτησία. θα σας αναπτύξω τωρα την οικονομική θεωρία μου, δώστε βάση: Ιδιοκτησία ΔΕΝ υπάρχει, έτσι κι αλλιώς. Είναι απάτη. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα όπου ελάχιστοι διαχειρίζονται όπως θέλουν τον παγκόσμιο πλούτο και απλώς δίνουν σε αρκετούς άλλους μικρότερους την ψευδαίσθηση οτι εχουν ενα μικρό κομμάτι του, με το να τους αφήνουν να βάζουν την υπογραφή τους κάτω από αυτό. Ανά πάσα στιγμή οι λίγοι πάιρνουν πίσω το κομμάτι με διάφορους τρόπους. Τίποτα δεν είναι "δικό μας", το χρήμα είναι πάντα μέρος του συστήματος και επενδύεται σε αυτό. Απλώς βαριούνται να τα κάνουν όλα και έχουν βάλει τους μικροιδιοκτήτες ως διαχειριστές, δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση ότι κάτι έχουν (και φροντίζοντας η διαχείριση να κατευθύνεται σε μικρόψυχους καταναλωτικούς στόχους, ωστε να διατηρείται η επιθυμία γι αυτήν). Σε όσο λιγότερα πράγματα βάζεις την υπογραφή σου, τόσο πιο ελεύθερος είσαι, εκτός αν έχεις τη δύναμη να τη βάλεις σε πράγματα που αίρουν αδικίες. Εν τουτοις κάποιες φορές αυτή η διαχείριση σου αποφέρει κάποιο μηδαμινό "κέρδος", δηλαδή λίγα λεφτά για να συνεχίσεις να ζεις. Πουλήστε λοιπόν τα σπίτια σας, νοικιάστε για να μείνετε (αφήστε τους "ιδιοκτήτες" να τραβιούνται με τη διαχείριση) και φάτε τις καταθέσεις βοηθώντας τους φίλους σας, ταξιδέυοντας μαζί τους και βρίσκοντας φτηνούς έως δωρεάν τρόπους ψυχαγωγίας (πχ κατεβάστε από το δίκτυο πειρατικά ταινίες, βιβλία, μουσική)! τι θα χάσετε, πιο ωραία θα περάσετε!

υγ: επίσης, αν δεν ειναι απολύτως απαραίτητο, μην τα τρώτε σε γιατρούς κάνοντας τσεκάπ, μαστογραφίες και λοιπές ψυχοφθόρες αηδίες!

sen_saven είπε...

kalogrammenh anarthsh..

gia thn oikonomikh krish..

to an isxuei h 8ewria tou ntomino h oxi to xoume hdh dei..

otan katarreoun kolossoi kai menoun anergoi merikes xiliades upallhloi h krish den einai k toso eikonikh..

gia thn aporrofhsh twn kradasmwn..ela pou oi atimoi oi kradasmoi den aporrofontai apo monoi tous..
an den eixe riksei oute ena dollario to kratos 8a htan polu xeirotera ta pragmata..

gia thn idiwtikopoihsh twn zhmiwn..me thn taktikh tou bailout pou apokolou8eitai to kratos isws telika vgei k kerdismeno->agorazei polu f8hna metoxes megalwn etairiwn..

an den vre8ei kapoia sugkekrimenh (kratikh) lush gia to 8ema twn subprimes kai sunexistei auth h douleia gia merikes vdomades akoma 8a niwsoume oloi gia ta kala thn krish..

kai den 8a einai grammenh se duadiko susthma..

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Ανώνυμος
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η κρίση είναι αμελητέα, σίγουρα όμως δεν έχει χαρακτηριστικά κράχ.
Η άποψη μου είναι ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης αγοράς, δεν πρόκειται να συμβεί κάτι ανάλογο με τα φαινόμενα του μεσοπολέμου.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

pellegrina
Η ιδιοκτησία δεν υπάρχει, με την έννοια ότι οι περισσότεροι χρωστάνε αυτά που υποτίθεται κατέχουν, επομένως δεν μπορούν να τα πουλήσουν.
Η πτώση επηρρεάζει την ψυχολογία κυρίως των μικροεπενδυτών.
Όπως έγινε και με το δικό μας χρηματιστήριο επί Σημίτη, όταν οι μικροεπενδυτές πούλησαν τρομαγμένοι, τέλειωσε η κρίση και μετά από μιά περίοδο προσαρμογής, οι δείκτες εκτινάχθηκαν.
sen saven
Δεν υπάρχει καμμία διάθεση από κανένα κράτος, να ισχυροποιήσει τη θέση του έναντιτου κεφαλαίου. Αλλωστε αυτό θα απαιτούσε ολοκληρωτική αλλαγή της διεθνούς νομοθεσίας.
Το κράτος απλά παρεμβαίνει για να δώσει χρόνο στην αγορά να ανακάμψει και να καθησυχάσει την κοινή γνώμη.

sen_saven είπε...

well..σε θεωρητικό επιπεδο ίσως και να χεις δίκιο..

αλλά ας δούμε και τι ισχύει και στην πραγματικότητα..

για παράδειγμα, στην περίπτωση της AIG το κράτος της δάνεισε 75 δις δολλάρια παίρνοντας το 80% των μετοχών της και ουσιαστικά το management της επιχείρησης..

αν η AIG ανακάμψει,πράγμα που είναι πολύ πιθανό,το κράτος θα ωφεληθεί..

σίγουρα θα είναι πολύ διαλλακτικό στον τρόπο που θα χειριστεί το θέμα,αλλά είναι βέβαιο πως θα βγει κερδισμένο..

στο προηγούμενο ποστ μου είπα για ένα μήνα..πολύ είπα..

η ψηφιακή κρίση είναι έδω..η καταρρέουσα Ισλανδία ψάχνει απεγνωσμένα για διεθνή δάνεια..

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

sen saven
Δηλώνω κατ΄αρχήν πολύ ευχαριστημένος που το δεύτερο σχόλιο σου είναι σε κανονική γλώσσα, γιατί εδώ και καιρό φλερτάρω με τημ πρεσβυωπία.
Δεν διαφωνούμε για την ύπαρξη κρίσης ή κρίσεων στο μέλλον.
Η θ'εση μου είναι ότι κυκλικές κρίσεις υπάρχουν και θα υπάρχουν, αλλά δεν πρόκειται να συμβεί κάποιο κράχ με τους όρους του μεσοπολέμου.
Το ίδιο ισχύει και με το ρόλο του κράτους, που δεν θα γίνει ξανά παρεμβατικός στην αγορά, παρά μόνο ευκαιριακά και με βοηθητικό ρόλο στις κρίσεις.
Σ΄ αυτό συνηγορούν, τόσο οι δηλωμένες προθέσεις διεθνώς και οι νομοθετικές ρυθμίσεις που τις συνοδεύουν, όσο και το μοντέλο πολιτικής διαχείρισης που επικρατεί.
Ο ρόλος του κράτους σύμφωνα με τα παραπάνω, θα παραμείνει διεκπεραιωτικός όσον αφορά τη διευκόλυνση των απελευθερωμένων αγορών και αστυνομικός για την προστασία και την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος.
Ο λόγος που οι επαγγελματίες πολιτικοί τον εικοστό πρώτο αιώνα, θυμίζουν όλο και λιγότερο σαν προσωπικότητες τους προκατόχους τους, αφορά ακριβώς αυτό το μοντέλο πολιτικής διαχείρισης που επικρατεί.
Ισχυρές προσωπικότητες υπάρχουν ακόμα, δεν είναι όμως πλέον απαραίτητες για το είδος των πολιτικών που χρειάζεται να φέρουν εις πέρας.
Ούτε ο Ομπάμα είναι τέτοιος καθώς είναι υποχείριο οικονομικών συμφερόντων και λόμπυ (αν θέλεις μπαίνεις από το μπλόγκ μου στο :Η βιομηχανία του εφήμερου του Ν.Σμυρναίου και θα βρείς πολλά και χρήσιμα), ούτε κάποιος από τους Ευρωπαίους αποτελεί εξαίρεση στο πολιτικό προφίλ που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες.
Επομένως μελλοντικές κρίσεις λιγότερο ή περισσότερο έντονες θα υπάρχουν, χωρίς κατά τη γνώμη μου ουσιαστικές αλλαγές στην ισορροπία κράτους και κεφαλαίου.

sen_saven είπε...

με μια γρηγορη ματια που ριξα στην απαντηση σου μπορω να πω οτι συμφωνω σχεδον με ολα οσα λες..

κανεις ομως ενα λαθος..

η συγκεκριμενη κρίση δεν εχει καμμια σχεση με αυτες τις κυκλικες που ειναι σχεδον βεβαιο οτι θα συμβουν στο συστημα..

αυτη η κριση εκ των πραγματων αλλαζει τον χαρτη..
ο αστυνομικος ρολος του κρατους εχει ενεργοποιηθει..εχουμε στρατιωτικο νομο..
ο ορος επενδυτική τραπεζα έχει καταργηθει πια..

ωραια και ομορφα τα θεωρητικα,αλλά αν κοιταξεις τι εχει ηδη γίνει τα τελευταια 1-2 χρονια και τι ειναι πολυ πιθανό να γινει θα δεις οτι δεν ειναι ολα τοσο light..

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δεν σε βρήκα τυχαία, με βρήκες, δεν ξέρω με ποιόν τρόπο. Να πω πρώτα τ άποψή μου για το κομμάτι, καταπληκτικό, ιδίως σε μια εποχή που βρισκόμαστε μπροστά από έμα ακόμη οικονομικό κραχ. Για την μουσική τι να πω, το μόνο ου μπορώ να κάνω είναι να σου χαρίσω ένα κομμάτι με τον αγαπημένο μου πιανίστα, τον Όσκαρ Πήτερσον.
http://www.youtube.com/watch?v=cIkQNti8_EU

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

sen saven
Η αναγνώριση της αντοχής ή της ικανότητας ενός συστήματος να επιβιώνει, δεν συνιστά αποδοχή του.
Για τους ίδιους λόγους δεν σημαίνει ότι αυτό που υφίστανται οι κοινωνίες στα πλαίσια της διαχείρισης αυτού του τύπου, είναι πρός όφελος τους, αναιρεί την καταπίεση στην εργασία και τον ελεύθερο χρόνο.
Υπάρχει όμως και κάποιες αναλύσεις ασχολούνται με τους όρους αυτής της ύπαρξης.
Η πλειοδοσία καταγγελτικού λόγου,δεν αλλάζει τα δεδομένα.
Ο όρος light, είναι εντελώς δικός σου, δεν έχει ειπωθεί κάπου.
Δυσκολεύομαι να διακρίνω γιατί απόψεις που έχουν παρόμοιες πηγές πληροφόρησης, με διαφορετικά συμπεράσματα, είναι οι μέν θεωρητικές και οι δέ πρακτικές.
Στρατιωτικός νόμος υπάρχει σε κάποια κράτη του πλανήτη, όχι στην Ευρώπη, ούτε εδώ.
Χρειάζεται ένα μέτρο για να μη χάσουν οι λέξεις τη σημασία τους.
Εδώ κι αλλού, υπάρχει καταστολή από το κράτος σε όποιον αντιστέκεται, με τρόπους που εκείνο δεν αποδέχεται και υπάρχει επίσης βίαιη αντίδραση στην καταστολή και πολύ καλά κάνει.
Δεν πιστεύω ότι οι αναλύσεις της αλλαγής ή όχι των δεδομένων της παγκόσμιας οικονομίας, πρέπει να περιλαμβάνουν τη συνεχή υπόμνηση μέσω συνθημάτων με ποιού το μέρος είμαι.
Όποιος παρ΄ όλα αυτά πιστεύει ότι ο στρατιωτικός νόμος, δεν αφήνει περιθώρια ψύχραιμων αναλύσεων, παίρνει τα όπλα κι όχι τα πληκτρολόγια.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

akamas
Σ΄ ευχαριστώ για το σχόλιο και το κομμάτι που θα σπεύσω να το ακούσω.

sen_saven είπε...

έγραψες..

Ο ρόλος του κράτους σύμφωνα με τα παραπάνω, θα παραμείνει διεκπεραιωτικός όσον αφορά τη διευκόλυνση των απελευθερωμένων αγορών και αστυνομικός για την προστασία και την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος.

όταν εγραψα για στρατιωτικό νόμο απλως ηθελα να υπερ-τονισω τον αστυνομικο χαρακτηρα του κρατους

απορω γιατι το πηρες κυριολεκτικα..

εγραψες..

Η θ'εση μου είναι ότι κυκλικές κρίσεις υπάρχουν και θα υπάρχουν, αλλά δεν πρόκειται να συμβεί κάποιο κράχ με τους όρους του μεσοπολέμου

αυτό εγώ το μεταφραζω σαν light..
φαντάσου πάντως να μην έβρισκε ρευστότητα η Ισλανδία και θα βλέπαμε όλοι τους 'όρους' της κρίσης..

να μιλάς για αντοχές του συστήματος εν μέσω μιας κρίσης είναι ριψοκίνδυνο..

αν ήταν τόσο απλό τότε θα βρίσκοταν τσακα-τσακα μια λύση και θα πηγαίναμε για μπύρες..

υπάρχουν πολλές θεωρητικές αναλύσεις..σίγουρα δεν γίνεται να είναι και όλες τους σωστές.

μόνο τα γεγονότα,όπως τα στοιχεία του bailout της AIG που έγραψα παραπάνω,λένε την αλήθεια.

δεν αμφισβήτησα κάπου(ούτε και με νοιάζει κιόλας) το στρατόπεδο στο οποίο βρίσκεσαι..

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

sen saven
Επομένως οι εκατέρωθεν επεξηγήσεις, δεν συνιστούν πρόβλημα, αλλά ανοιχτό στοίχημα που ο χρόνος θα δείξει ποιές θα είναι οι εξελίξεις και τα μεγέθη τους.

Pellegrina είπε...

Ξαναδιάβασα πιο προσεκτικά το πεζογράφημα. Αυτός ο τύπος ΔΕΝ ειναι έλληνας υπουργός, εκτός αν κατι ξέρεις εσύ για τους Έλληνες υπουργούς που εμείς αγνοούμε. (ή/και εκτός αν είσαι λογοτέχνης, οπότε ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ τέτοιους χαρακτήρες στη θέση ελλήνων υπουργών. (Γιατί ο λογοτέχνης φ τ ι ά χ ν ε ι τον σημαντικό άνθρωπο, δεν περιμένει να του βγει μπροστά για να τον αντιγράψει) Αν λοιπόν κατάλαβα καλά, ο Γιώργος σου ονειρεύεται την εποχή των μεγάλων κρίσεων και των μεγάλων προσωπικοτήτων, ονειρεύεται πως θα έδινε αυτός τη λύση σε ένα μεγάλο πρόβλημα. Αλλά η εποχή μας είναι ξενέρωτη, είναι μικρού βεληνεκούς, ό,τι συμβαίνει είναι μετριότατο και επιπλέον ασαφές. Τίποτα δεν γίνεται, ούτε ένα καλό κραχ, όλα μια μετριότητα και μια μιζέρια. Και ο Γιώργος έχει βαλτώσει.
Ωραίο.

υγ: μην το βλέπεις ομως έτσι ΚΥΠ. Η εποχή μας είναι ΠΟΛΥ μεγάλη, καθότι κάνει αυτό ακριβώς που όλοι διαισθανόμαστε. Κ λ ω σ σ ά ε ι. Εκκολάπτει. Ένα μεγάλο μέλλον που εμείς δεν θα ζήσουμε. Αλλά είναι πιο σημαντική από το μελλοντικό της αποτέλεσμα, υπό την έννοια ότι σε αυτήν (τώρα)μπορείς να επέμβεις, αν προλάβεις. Όπως επεμβαίνουμε σε μια εγκυμοσύνη ή ένα πείραμα. Εδώ και τώρα τα ωραία μυστήρια!

υγ2 Κάποτε είχα διαβάσει έναν αυτοσχέδιο ορισμό της τζαζ πολυ γοητευτικό: "μέσα στη μελαγχολία, η ζωή σπαρταράει και κερδίζει με κόπο τη χαρά"

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

pellegrina
O Γιώργος που περιγράφω είναι άκρως επικίνδυνος, ονειρεύεται να απελευθερώθεί από τα δεσμά των επικοινωνιολόγων και να χαρεί με την ψυχή του,την οικονομική κρίση που θα αναδείξει τις υποτιθέμενες ικανότητες του, όπως ακριβώς ένας στρατοκράτης μπορεί να ονειρεύται τον πόλεμο, χωρίς να είναι σε θέση να το ομολογήσει ανοιχτά.
Η εποχή μας μπορεί να εγκυμονεί διάφορα που θα φανούν στο μέλλον,δεν απολαμβάνω όμως τη διαδικασία γιατί έχει ανοίξει τρελά η όρεξη της και κανείς δεν πρέπει να της δώσει τη θέση του στο λεωφορείο, ελπίζοντας σ΄ ένα απότομο φρενάρισμα του οδηγού.

Pellegrina είπε...

Ο στρατάρχης ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ονειρεύεται τον πόλεμο, δεν υπάρχει περιπτωση για το αντίθετο. Όλη του τη ζωή εκπαιδευτηκε γι αυτό, είναι ο μόνος επαγγελματίας που σε καιρό ειρήνης κάνει απλώς ασκήσεις επί χάρτου, υπάρχει μονο εικονικά. Αποκλειεται να μην ονειρεύεται "αληθινό" πόλεμο. Ο οικονομολόγος όμως δεν εχει ανάγκη την κριση για να δειξει τις ικανότητές του, υποτίθεται. Η οικονομία είναι ειρηνικη ενασχόληση (ΥΠΟΤΟΘΕΤΑΙ!)

υγ. Καλό!!! (το λεωφορείο και το φρενάρισμα). Και διφορουμενο (θα το φάμε εμεις το φρενάρισμα;). Κι ο επικίνδυνος Γιώργος σου διφορούμενος, όπως τον δίνεις (γι αυτο λεω ειναι λογοτεχνικό) Έχουμε λες εμείς εδώ τέτοιους "οραματιστές";

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Η διαχρονική δόξα του Κέϋνς, απαντά στο ερώτημα κάτω από ποιές περιστάσεις δοξάζονται περισσότερο οι οικονομολόγοι.
Οραματιστής είναι όποιος βλέπει οράματα, είτε συνεκτικά και με προοπτική, είτε στην κατηγορία των παρανοϊκών ψευδαισθήσεων.

Ανώνυμος είπε...

"αν δεν ειναι απολύτως απαραίτητο, μην τα τρώτε σε γιατρούς κάνοντας τσεκάπ, μαστογραφίες και λοιπές ψυχοφθόρες αηδίες"

..mesaiwniki simbouli..
eidika gia tis mastografies..

elpizw na mi diabasei kapoios dixws krisi auti ti protropi..

Pellegrina είπε...

αγαπητε ανωνυμε, εγω εξ ορισμού απευθυνομαι σε ανθρώπους με κρίση! Αλλωστε, ασφαλώς και οι χωρίς κριση πρέπει να κάνουν μαστογραφίες και τα ρέστα, γιατί αλλιώς πως θα ζήσουν όλα αυτά τα κακοπληρωμένα παιδάκια που χειρίζονται τα μηχανήματα ως απόφοιτοι των τεχνικών σχολών ιατρικών επαγγελμάτων;; Σε κατι πρέπει να χρησιμεύουν και οι χωρίς κρίση!!

(για να μιλήσουμε σοβαρά, απευθύνομαι σε ανθρωπους που δεν θεωρούν την απλή επιβίωση υπέρτατη αξία. Έχεις υπόψη σου πόσο οδυνηρή είναι μια μαστογραφία; Η οποία συνήθως γίνεται "προληπτικά"; Κια λένε να γίνετια κα΄θε χρόνο; Η γυναίκα θα πα΄θει μόνο από την προσμονή της! Έχεις υπόψη σου -δεν ξερω το φύλο σου- ότι κανείς ποτέ δν έκανε σοβαρή έρευνα τι ρολο παίζουν στον καρκίνο του στήθους τα "ενισχυμένα" με αηδίες σφιχτά σουτιέν; (με τα οποία καυλώνουν οι ανεγκέφαλοι;;)
έχεις υπόψη σου πόση κακοποίηση υφίστανται στους μαστούς οι γυναίκες από τους "εραστές"; Άστο καλύτερα. κορίτσια κάντε! Πολλές μαστογραφίες! Στο τέλος θα πάθετε καρκίνο απο την ακτινοβολία, αλλά αυτό δεν εχει τεκμηριωθεί!!

υγ: δεν ξερω τι κακό είχε ο μεσαίωνας. Μπορεί να ήταν και καλύτερος από τώρα, εσύ πού το ξέρεις, μετεμψυχωμένος είσαι;;:)

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Ευχαριστώ θερμά όσους συμμετείχαν μέσω σχολίων, καταγράφοντας διαφορετικές απόψεις για το ζήτημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Νομίζω ότι το θέμα εξαντλήθηκε προς το παρόν, για παράπλευρες αυτόνομες θεματολογίες σας αφήνω μιά χρήσιμη διεύθυνση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
http://www.euromedica.gr/index-gr.html

katerina είπε...

Μιας που ήρθα αργά στο party, μιας που όλοι έφαγαν τα καναπεδάκια και ήπιαν ακομα και το φωτιστικό οινοπνευμα, εγώ βοηθώντας σε να αδιάσουμε τα τασάκια, απο τα αποτσίγαρα τους και να τιβνάξουμε τα μαξιλάρια του καναπέ....σου λέω.... ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ....το party, έστω και αν δεν το προλαβα.

ritsmas είπε...

Καλησπέρα και από μενα. Πολλά τα ερωτηματα από το κείμενο, πολλές και οι απαντήσεις. Και βεβαια η κρίση ειναι μεγαλη και πολυ διαφορετική από εκείνη του 29. Διαφορετική επομενως και η αντιμετωπιση της. Φυσικά χρειάζεται ενισχυση για να μη καταρρευση ολοσχερως η έννοια της εμπιστοσύνης και για να μην χαλάσει τελειως η ψυχολογία. Ομως σήμερα ο κόσμος σε θεωρητικό επίπεδο ειναι παρα πολύ πλούσιος, άσχετα αν έχουμε πολλούς φτωχούς. Αυτό λεγεται κοινωνική ανισότητα και μεριδιο στην πιτα. Αρα ο σημερινός κόσμος -πιστεύω - ότι θα παραμείνει καπιταλιστικός, ίσως ενα καπιταλιστικό συστημα με ανθρώπινο προσωπο - αυτό που προσεθεσε ο Ντ Εστέν σ εκείνο το ατυχο το ευρωσύνταγμα. Θα δούμε. Ας μην σπεύσουμε να κινδυνολογήσουμε , ούτε να χειροκροτήσουμε. Ο Γκαλμπρέιθ έλεγε ότι ενας ανθρωπος μισανθρωπος, συγκρατημένος, καθόλοου ενθουσιωδης δεν μπορεί να παρασυρθεί από κανέναν.

ΥΓ.Ο ΚΙΜΠΙ πάντα εξαιρετικός.
ριτς

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

ritsmas καλωσόρισες στο blog
Θα συμφωνήσω στο ότι πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι κι ανεπηρέαστοι από τις ακραίες φωνές.
Αυτό το ζήτημα μ΄έχει απασχολήσει πολύ, επειδή ακριβώς σε εποχές που κυριαρχεί η ασάφεια και η σύγχυση, συνήθως προάγονται είτε από πανικό, είτε από φανατισμό, οι χειρότεροι συμψηφισμοί και οι πλέον ανορθολογικές υπερβολές.
Οι αναρτήσεις του Κίμπι είναι πολύ καλές, ενώ της ange-tas εκτός των πολλών και σημαντικών που μπορεί να συζητήσει κανείς, είναι ενίοτε φροντιστήριο φυσικής, που είμαι κουμπούρας.