Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

DONT BELIEVE THE HYPE

Το κράτος ως όφειλε απέναντι στο άλλο του μισό, έσωσε την παρτίδα για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Παράλληλα οι πολιτικές ελίτ προέβησαν σε δηλώσεις καθησυχασμού της αγοράς , με δύο άξονες εξίσου σημαντικούς και περίπου αυτονόητους.
Ο πρώτος αφορούσε την υπόσχεση για μελλοντική στήριξη των αγορών σε περίπτωση που κάτι τέτοιο κριθεί απαραίτητο από τις συγκυρίες κι ο δέυτερος ότι οι παρεμβάσεις τους, σε καμμία περίπτωση δεν συνιστούν ανατροπή των δεδομένων που οι ίδιες δημιούργησαν νομοθετώντας, τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Οι κρατικοί προϋπολογισμοί θα συνδράμουν εάν παραστεί ανάγκη τις μαύρες τρύπες της ελεύθερης οικονομίας, χωρίς αυτό να συνιστά επιστροφή στα ρυθμιστικά πλαίσια που υπήρχαν στο παρελθόν, με επενδύσεις στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας.
Τώρα γιατί αισθάνονται δικαιωμένοι οι κάθε απόχρωσης οπαδοί και απολογητές του κρατισμού, αποτελεί ένα αδιευκρίνιστο μυστήριο.
Όλοι οι δείκτες ακολουθούν ανοδική πορεία τις τελευταίες μέρες, πλήν αυτού της ευφυίας.




Τα μμε όλο το προηγούμενο διάστημα, διαχειρίστηκαν με απόλυτη επιτυχία τόσο το φοβικό κλίμα, όσο και τη συνεχή υπόμνηση των "αναπόφευκτων" λύσεων για την έξοδο από την κρίση. Στα δελτία ειδήσεων, δημοσιογράφοι, αναλυτές και πολιτικοί, συναγωνίστηκαν επάξια σε...σκεπτικισμό ως άλλοι Τζέκυλ και Χάιντ για τα όρια της ελεύθερης οικονομίας.
Έτσι οι διαμεσολαβητές της ενημέρωσης, πήγαν προφανώς κόντρα στους επιχειρηματίες που τους πληρώνουν και σε όλο το πλέγμα αχαλίνωτης εμπορικότητας που διέπει τη λειτουργία τους, ενώ οι πολιτικοί άσκησαν σκληρή κριτική στον εαυτό τους, που εδώ και πολλά χρόνια με έκδηλο ενθουσιασμό, εκχώρησε την απόλυτη ελευθερία κινήσεων στο κεφάλαιο.
Παρά ταύτα η θεατρική παράσταση κράτησε για μέρες το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σε υψηλά ποσοστά , εξασφαλίζοντας παράλληλα κατά ένα μεγάλο μέρος την αποδοχή της.
Ο τηλεοπτικός χρόνος , δημιουργεί και αναιρεί, εντυπώσεις συναισθήματα, απόψεις και αντιλήψεις, με την ίδια ευκολία και με ακριβές πλάνο εκκίνησης και παύσης.
Το σύστημα σημείων του, προσδιορίζει τις εξουσιαστικές διαλέκτους της διαμεσολάβησης.
Γλώσσες που τροφοδοτούν την κίνηση της κοινωνίας, προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και αναδεικνύουν τις συνιστώσες του επιτρεπόμενου πεδίου για δημόσιο διάλογο, των αντιθέσεων και των συνθέσεων που προκύπτουν από αυτόν.
Οι επικοινωνιακοί χειρισμοί κατασκευάζουν ερμηνείες και ετυμολογίες, δημιουργούν και νοηματοδοτούν λέξεις και έννοιες που η επαναληπτική τους χρήση, προσπερνά και συχνά υπερβαίνει την επίσημη γλώσσα.
Οι διάλογοι εντός του Μέσου, χρησιμοποιούν τα γεγονότα ως αφορμή για αισθητικές κατασκευές, όπου οι εκ περιτροπής χρήσεις ρόλων, απαιτούν άλλες φορές τη δημιουργία και άλλες τη διασκέδαση των εντυπώσεων.
Αυτή η τελευταία παροιμιώδης έκφραση, έχει αποκτήσει στις μέρες μας κυριολεκτική σημασία.




" Οπωσδήποτε, στην επιλογή και παρουσίαση τηλεοπτικών προγραμμάτων ενεργοποιούνται ποικίλα κριτήρια οργανωτικής, οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής φύσεως. Στο δεδομένο όμως εμπορευματικό πλαίσιο λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών-κυρίως των ιδιωτικών αλλά και δημόσιων-, το κριτήριο που υπερτερεί όλων των υπολοίπων και τα υπερπροσδιορίζει είναι ο διασκεδαστικός ή ψυχαγωγικός χαρακτήρας των προγραμμάτων.
Ο Postman, ο θεωρητικός που κατεξοχήν ασχολήθηκε με το ζήτημα αυτό, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι, η διασκέδαση είναι η υπέρ-ιδεολογία που διέπει ολόκληρο τον τηλεοπτικό λόγο."-Νίκος Δεμαρτζής-Πολιτική Επικοινωνία-Παπαζήσης.
Στα πλαίσια αυτής της βασικής προϋπόθεσης, που επιτρέπει στα Μέσα να έχουν απήχηση και να είναι κερδοφόρα, σε μία πολύ σκληρή και ανταγωνιστική αγορά, οι επαγγελματίες πολιτικοί, ανταποκρίνονται με μεγαλύτερη ή μικρότερη προθυμία, αναγνωρίζοντας έτσι την παντοδυναμία των media.
Οι τηλεθεατές με τη σειρά τους, επιβραβέύουν το καλύτερο νούμερο από τις παραστάσεις που παίζονται στα παράθυρα των καναλιών.
Η αποδόμηση του συλλογικού στην πολιτική, η απόλυτη προσωποποίηση των δράσεων, της κριτικής και των προσδοκιών, την μετατρέπει σε άθροισμα ατομικών παραγόντων.
Τα πρόσωπα κυριαρχούν, κατασκευάζουν ή διασκεδάζουν τις εντυπώσεις και τα όποια πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα των κομμάτων, εξαρτώνται από τις επιδόσεις του θιάσου.
Φυσικά θέαμα και εμπόρευμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, επομένως οι παραπάνω λειτουργίες, εξυπηρετούν ευρύτερα συμφέροντα, πέρα από αυτά που αφορούν τη διαπλοκή μμε και διαχειριστών της εξουσίας.
Για την ακρίβεια εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Η προσωποποίηση της πολιτικής, αποτελεί βασικό εργαλείο κυριαρχίας στις κοινωνίες των 2/3, καθώς μεταβιβάζεται στα πολιτικά πρόσωπα η ευθύνη των αποτυχιών, τα μετατρέπει σε προσωπεία-σύμβολα του καλού και του κακού, με αποτέλεσμα τη μείωση των πιθανοτήτων
γενικότερης αμφισβήτησης και κοινωνικής οργανωμένης διαμαρτυρίας.



Παραφράζοντας τον Μπρέχτ, ο ρεαλισμός τους σκοτώνει ότι άφησε ζωντανό η εικονική τους πραγματικότητα. Στο ένθετο της κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας για τα πολιτιστικά, διάβασα την παρουσίαση της ταινίας :Σύμπλεγμα Μπάαντερ-Μάινχοφ του Ούλι Έντελ.
Ο σκηνοθέτης αναφέρει ότι πέρα από το γεγονός ότι όλα τα γυρίσματα έγιναν στους ακριβείς χώρους όπου είχαν διαδραματισθεί τα γεγονότα που περιγράφει, η υπόλοιπη ρεαλιστική απεικόνιση για τη Γερμανία εκείνης της περιόδου, μάλλον περιορίζεται στον αριθμό των καταμετρημένων βολών στις ενέργειες της RAF, οι οποίες αποδώθηκαν πιστά και ισάριθμα στο φίλμ. Η πρωταγωνίστρια Μαρτίνα Γκέντεκ με τη σειρά της αναφέρει στη συνέντευξη:
"Υπάρχει κάτι το υστερικό στην εμμονή της οργάνωσης ν΄αλλάξει τον κόσμο".
Πραγματικά πολύ παράξενη εμμονή την περίοδο της παγκόσμιας έκρηξης των κινημάτων αμφισβήτησης. Αμέσως μετά συμπληρώνει ότι:" Ο ένοπλος αγώνας τους έπρεπε να είχε γίνει σαράντα χρόνια νωρίτερα, όταν ο Χίτλερ πίεζε για πόλεμο", την εποχή δηλαδή που η Μάινχοφ ήταν πέντε ετών!
Η δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας, στο σύντομο βιογραφικό της Μάινχοφ που παραθέτει,
κρίνει σκόπιμο να αναφερθεί στη φοβερή θεωρία που ανέπτυξαν κάποιοι εντεταλμένοι επιστήμονες των γερμανικών αρχών και η οποία υποστηρίζει ότι η επιλογή της Μάινχοφ να δράσει ένοπλα, ήταν αποτέλεσμα εγκεφαλικών αλλοιώσεων που υπέστη, κατά τη διάρκεια εγχείρησης αφαίρεσης όγκου το 1962!
Συμπερασματικά, μόνο σχιζοφρενείς μπορούν να αναπτύξουν, ανεξήγητες εμμονές αλλαγής και κοινωνικού μετασχηματισμού. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το φαινόμενο της ένοπλης δράσης και τα μέσα που χρησιμοποιεί, πολλά και διαφορετικά, αλλά όχι τόσο προφανώς αφελή και κατασκευασμένα.
Κατασκευασμένα και αφελή, όπως η δικαιολογία της χαμηλής τηλεθέασης και του υψηλού κόστους, με την οποία το κρατικό κανάλι διέκοψε τη συνεργασία του με τον Σ. Κούλογλου πρίν μερικούς μήνες. Μεταξύ των άλλων κάποιες από τις τελευταίες του εκπομπές διερευνούσαν τις απαγωγές "υπόπτων" που διενεργούν κλιμάκια της CIA σε όλο τον πλανήτη με τη συνεργασία των κυβερνήσεων, στο έδαφος των οποίων γίνονται οι επιχειρήσεις.
Καθόλου παράξενο που δεν υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες για την αποπομπή του.
Πόσες φορές άλλωστε διασχίζοντας την εθνική οδό, δεν έχουμε προσπεράσει εκτός από τα λεωφορεία με την ένδειξη, Χαλκίδα ή Λαμία και εκείνα των ΚΤΕΛ Αθήνα-Γκουαντάναμο, τα οποία όπως κάθε ανάλογη επιχείρηση, διαθέτουν "σταθμάρχες" και χώρο για αποσκευές.

38 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γι΄αυτό μην αναρωτιέται κανείς, γιατί φεύγουν δύσκολα οι υπουργοί από τις θέσεις τους.
Πρέπει να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια εκτόνωσης της κατάστασης στο προσωπό τους, για να μή θίγονται κόμματα και...θεσμοί.

Roadartist είπε...

"Όλοι οι δείκτες ακολουθούν ανοδική πορεία τις τελευταίες μέρες, πλήν αυτού της ευφυίας."

Η καλύτερη λεζάντα θα ήταν αυτή για τις δυο φωτο που πόσταρες, κυρίως όμως για τον Ευαγγελάτο με το μπαζούκας.. ;)

Η Ερτ χαραμίζει τα λεφτά όλων μας σε ανούσιες εκπομπές, σε φεστιβάλ επίσης ανούσια, σε υπέρογκους μισθούς παρουσιαστών .. και διώχνει τον Κούλογλου, που προσωπικά ήταν από τους μόνους που όποτε μπορούσα έβλεπα..
Πολύ καλή η ματιά σου.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλή ανάλυση,αν και μάλλον είμαι εθισμένος τηλεπολίτης.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

fghttpower
Μετά ανακυκλώνονται και επανεμφανίζονται.
ανώνυμος
Η πιθανά αποστασιοποιημένη από τα φαινόμενα γραφή, γίνεται για τις ανάγκες του κειμένου, δεν σημαίνει σε καμμία περίπτωση ότι ο γράφων είναι υπεράνω των όσων καταγράφει. 'ολοι ίδιοι είμαστε με μικρές ή μεγάλες διαφορές.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

roadartist
Θα συμφωνήσω απόλυτα για τον Κούλογλου,συχνά διαφωνούσα με την άποψη του, ποτέ όμως δεν τον βρήκα κοινότυπο κι ανούσιο.

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα είναι σε σχέση με τα ΜΜΕ, αν κάποιος κάνει αυτή τη δουλειά και θέλει να διαφοροποιηθεί από την διαμεσολάβηση,κατά πόσο μπορεί να το κάνει.

Ανώνυμος είπε...

Και ένα δεύτερο θέμα. Υπήρχε ποτέ πραγματικά ανεξάρτητη δημοσιογραφία;

barel είπε...

Κάποτε νόμιζα οτι είχαμε τηλεοπτική δημοκρατία. Αργότερα κατάλαβα οτι ήταν και τραπεζική. Όταν έμαθα οτι οι ιδιοκτήτες τραπεζών είναι και μεγαλομέτοχοι καναλιών κατάλαβα οτι έτσι παίζεται το παιχνίδι. Αστική είναι τελικά η δημοκρατία μας.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Rania
Πάντα η διαδικασία περιγραφής ενός γεγονότος ή η διατύπωση μιάς άποψης, συνιστά διαμεσολάβηση λόγω του υποκειμενισμού της.
Η αλήθεια λογικά είναι κάπου στη μέση όσον αφορά την άσκηση της δημοσιογραφίας.
Συνήθως αυτοί που επικαλούνται συνεχώς τις (υπαρκτές) συμπληγάδες του επαγγέλματος, είναι οι περισσότερο και χωρίς αντίσταση εκχωρούντες γη και ύδωρ στα αφεντικά έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων,κομμάτων και ομίλων επιχειρήσεων.
Πάντα υπάρχουν περιθώρια να τηρήσεις στοιχειωδώς τους κανόνες δεοντολογίας, πάντα υπήρχε δημοσιογραφία φερέφωνο συμφερόντων και το αντίθετο της.
Φυσικά τα πράγματα στην εποχή μας έχουν χειροτερέψει.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

barel καλωσόρισες στο blog
Τραπεζίτες,εργολάβοι,ιδιοκτήτες ομάδων, εφοπλιστές. Απ΄ όλα τα καλά περιέχει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των καναλιών, το κεφάλαιο αυτοπροσώπως.

Ανώνυμος είπε...

Να ξέρεις πάντως κυπ ότι το δικό σου κανάλι είναι και θα γίνει περισσότερο δημοφιλές στα ΜΜΕ του Καποδιστριακού.
Εγγύηση.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Εντάξει λοιπόν προσλαμβάνεσαι Rania.
Θα σου πάρω και τρείς σειρές μαργαριτάρια, να τα φοράς και να μιλάς για το ασφαλιστικό σαν την Τρέμη.

Ανώνυμος είπε...

Μιά χαρά μου φαίνεται, πάω τώρα για ένα μικρό break και επανέρχομαι.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι πάντως σωστό να γενικεύουμε.
Και η Μάινχοφ που αναφέρει το κείμενο, δημοσιογράφος ήταν.

Ανώνυμος είπε...

Και ο θείος μου ο Μάρκος χροοονια στα καράβια, καμμία σχέση όμως με τον Καββαδία.
Καληνύχτα.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Rania
Καληνύχτα και καλή τύχη.

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στη ταινία για τη Μάινχοφ έπαιζε και στις ζωές των άλλων.Πρέπει να την πληρώνουν σε πακέτο του στύλ πέντε ταινίες για τη Γερμανία τόσο, πάμε γι άλλα μετά, καμμιά Ιρλανδία και βλέπουμε.

Ανώνυμος είπε...

Ένα ζήτημα που προκύπτει σε σχέση με την ενημέρωση, την αλήθεια και τη δεοντολογία, είναι και η "προθυμία" της κοινής γνώμης στην αποδοχή όσων της παρουσιάζουν.
Υ.Γ:Με ποιό κριτήριο θα κάνεις τις προσλήψεις στο κανάλι σου?

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

nwa
Οι ζωές των άλλων είναι εξαιρετική ταινία και πολύ λεπτομεριακή στην απεικόνιση της ανατολικογερμανικής κοινωνίας.
Η ταινία για τη RAF, τεχνικά μπορεί να είναι άψογη, η επί της ουσίας διαχείριση του θέματος όμως, ειδικά αυτού του θέματος,δεν είναι παράξενο να αναπαράγει κατεστημένες αντιλήψεις.
Η απουσία ουσιαστικού αντίλογου σ΄αυτές τις αντιλήψεις, καθορίζει τελικά την έκταση της μονομέρειας.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

fghttpower
Το ζήτημα των ευθυνών της κοινής γνώμης σε σχέση με τη λειτουργία των μμε, είναι πολύ μεγάλο κι ενδιαφέρον.
Επιγραμματικά θα μπορούσαμε να πούμε, ότι παρά το γεγονός ότι τα μμε διαθέτουν επαρκή μηχανισμό καθορισμού των κανόνων του ενημερωτικού παιχνιδιού, υπάρχει μιά έντονη δυσαναλογία ανάμεσα στις δυνατότητες τους καιτις ευθύνες της κοινής γνώμης για την αποδοχή της κατάστασης.
Αυτό είναι ευθύνη όλων μας.
Για το υστερόγραφο, δηλώνω ότι τα κριτήρια είναι ανοιχτά εντελώς, με ότι καλό ή κακό μπορεί να προκύπτει από αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα κι εγώ αυτά που αναφέρεις και συμφωνώ ότι η ταινία φαίνεται μεγάλη μούφα.
Τι ήταν όμως αυτό που οδηγούσε αυτούς τους ανθρώπους να επιλέξουν μία τέτοια δράση;

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Rania
Αφενός ήταν η εποχή του πραγματικού εδώ και τώρα, σε παγκόσμια κλίμακα.
Ακόμα ήταν μερικές δημοφιλείς απόψεις, στα τότε ριζοσπαστικά κινήματα,όπως αυτή της ομάδας-πρωτοπορία που με τη δράση της, υποτίθεται ότι συμπαρασύρει την κοινωνία.
Μετά και σχεδόν ταυτόχρονα, ήρθε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, η απομόνωση,η αντιπαράθεση του μηχανισμού της ομάδας μ΄αυτόν του κράτους όπου φυσικά κερδίζει ο ισχυρότερος, οι ξεκομμένες ενέργειες από τις προτεραιότητες αυτών που η οργάνωση θέλει να εκφράσει και τέλος η ήττα, ένα από τα επακόλουθα της οποίας είναι η επαναγραφή της ιστορίας με όρους αγοραίους και υποτιμητικούς κι ένα δεύτερο η οπισθοχώρηση των κινημάτων που καπελώθηκαν από ένα είδος δράσης που δεν είχαν επιλέξει.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά.
Πότε αρχίζει η εκπαίδευση μου;

Despoina Chatzipavlidou είπε...

πολύ καλό πάλι το άρθρο σου
αναρωτιέμαι αν υπάρχει σωτηρία από τα δύχτια του ψεύδους

μου θύμισες και ένα βιβλίο που διάβασα μικρότερη για την δράση της raf το: "πως άρχισαν όλα" του Μπόμπυ Μπάουμαν

να παρατηρήσω σε σχέση με το ποιοί είναι οι λόγοι που γεννήθηκε μια τέτοια κίνηση στην Γερμανία και από αυτούς τους ανθρώπους. Δεν επιλέγουν όλοι τον ένοπλο αγώνα. Χρειάζεται για να πιάσεις όπλο και να βάλεις μια βόμβα να έχεις κάποια χαρακτηριστικά... όχι ακριβώς ψυχικά όσο κάτι που να είναι γραμμένο στους νευρώνες σου... φυσικά δεν γνωρίζω περισσότερα... ίσως και να μην ήταν τυχαίο που όλοι αυτοί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στο ναζιστικό καθεστώς...

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

desapoin3ison4
Πολύ καλό το βιβλίο του Μπάουμαν.
Τι εννοείς ότι ίσως να μην είναι τυχαίο ότι μεγάλωσαν μέσα στο ναζιστικό καθεστώς;

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα κυπ walking με τη θέση σου, ότι τα κοινωνικά ζητήματα πρέπει να αναλύονται αυστηρά με αντίστοιχα κριτήρια και όχι με απαξιώσεις του (εντελώς άσχετου) πατρικού επαγγέλματος.
Αλλιώς κάνουμε προσωποποιήσεις εξίσου απαράδεκτες μ΄αυτές των ΜΜΕ.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Πιστεύω ότι άπαντες από τους εμπλεκομένουε σε τέτοιες ιστορίες έχουν σώας τας φρένας.
Φαίνεται κι απ΄την ανάρτηση ότι δεν υιοθετώ την αστυνομική εκδοχή της ιστορίας, ότι η δράση κάποιων, ακόμα και η δράση με την οποία δεν συμφωνώ (κινηματικά πάντα),οφείλεται σε τυχαίους ή παθολογικούς παράγοντες.
Το εμπειρικό κομμάτι, έτσι κι αλλιώς απουσιάζει, με την έννοια ότι αυτές οι οργανώσεις δεν σε πλησιάζουν ποτέ με προσωπικό διάλογο.
Εκτός αν προσπάθησαν να σε στρατολογήσουν.
Στη αντίθετη περίπτωση "μιλούν" πάντα με προκηρύξεις και με τον απόηχο των πράξεων τους.
Αφού λοιπόν λείπει η προσωπική επαφή, ο χαρακτηρισμός μισοβλαμένοι συνιστά ιδεολογία και θεωρία και μάλιστα δανεική, από τις απόψεις κάθε Ντάσκα και Βορίδη στα παράθυρα.

Ανώνυμος είπε...

Ίσως τελικά μικρή σημασία έχουν κάποια στοιχεία της προσωπικότητας, από τη στιγμή που δεν μιλάμε για κάτι ακραίο.
Νομίζω ότι η ιδεολογία κάτω από τέτοιες συνθήκες καλύπτει τα πάντα.
Τα ΜΜΕ του κ αποδιστριακού επέστρεψαν , παρόλο που δεν απαντήθηκε η προηγούμενη ερώτηση τους.

Pellegrina είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Κ.Υ.Π. WALKING είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Despoina Chatzipavlidou είπε...

εσύ θα ήσουν ο ίδιος αν μεγάλωνες σε τέτοιες συνθήκες ;
όλη αυτή η υστερία και ο τρόμος ή ότι άλλο κυριαρχούσε εκείνη την περίοδο στην καθημερινότητα των ανθρώπων δεν μπορεί να μην άφησαν σημάδια στους ανθρώπους

υπάρχουν σίγουρα κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες/αναγκαιοτητες για ότι συνέβει. όμως δεν επιλέγουν όλοι αυτόν τον δρόμο. εν τέλει τι έμεινε ;
τι εξυπηρέτησε ;

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

desapoin3ison4
Τίποτα σημαντικό δεν έμεινε επί της ουσίας κι όλα όσα προηγήθηκαν είναι χρήσιμα μόνο για κοινωνιολογική ανάλυση.
Δεν διαφωνώ σε κάτι,τη διευκρίνηση τη ζήτησα γιατί δεν ήμουν εντελώς σίγουρος για το το θέλεις να πείς.
Το μόνο που προσπαθώ στο συγκεκριμένο ζήτημα, είναι να παραμείνει η συζήτηση σε επίπεδο κοινωνικό.
Αν εξαιρέσουμε κάποιες κατά φαντασίαν "αποκλειστικές" πληροφορίες εκεί παρέμεινε και σ΄ευχαριστώ πολύ για τη συμβολή σου σ΄αυτό.

Despoina Chatzipavlidou είπε...

για μένα που λίγο ασχολούμε με την πολιτική, και λίγα γνωρίζω, είναι πιο γοητευτικό να ασχολούμε με τους ανθρώπους τους ίδιους... είναι σαν να γυρίζω ταινία στο κεφάλι μου... η αλήθεια διαφεύγει έτσι κι αλλιώς... είναι φτιαγμένη για να διαφεύγει :)

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

desapoin3ison4
Έχουμε διαβάσει Γκύ Ντεμπόρ; Αν όχι,πολύ ενδιαφέρουσα η σύγκλιση σου μαζί του χωρίς να έχετε γνωρισθεί.
Όπως και να ΄ναι βρίσκω ενδιαφέρουσα τη διαδικασία που περιγράφεις.
Οι μόνες προσωπικές προσεγγίσεις που δεν μ΄αρέσουν είναι αυτές που για παράδειγμα, γράφεις εσύ κάτι στο μπλόγκ σου ας πούμε για τον Άσιμο κι εγώ σχολιάζω σε στύλ,ο Νικόλας από ότι θυμάμαι...κι έτσι καπελώνω τους επόμενους σχολιογράφους, από το υποτιθέμενο βιωματικό βάρος του δικού μου σχολίου.
Αυτό ήταν μιά παρένθεση, ευκαιρίας δοθείσης, που φυσικά δεν σε αφορά στο ελάχιστο.
Αμα φτιάξεις ταινία με μένα θέλω ή θρίλερ ή κλασσική περιπέτεια παλαιάς κοπής, να περνάω από σαράντα κύματα και στο τέλος να δικαιώνομαι.

Ανώνυμος είπε...

Σαν τη φήμη περί διάλυσης των Πύξ Λάξ, τα σχόλια του blog, όλο κλείνουν κι όλο ανοίγουν.
Δεν με χαλάει κι ας μη πήρα απάντηση.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

ΦαντάζομαιRania ότι θα σας έχουν μάθει στο Καποδιστριακό,ότι οι διαλύσεις και οι επανενώσεις κάνουν τα γκρούπ εμπορικότερα.

Despoina Chatzipavlidou είπε...

με πιάνεις αδιάβαστη :)
μόνο σαν όνομα τον έχω ακουστά... βλέπω είναι και κινηματογραφιστής οπότε πραγματικά είμαι αδιάβαστη

μμμ
όσον αφορά την ταινία με βάζεις σε σκέψεις πολύ διασκεδαστικές...

cut.

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

desapoin3ison4
Νομίζω ότι το όχι αποκλειστικά εικονικό της γνωριμίας, δουλεύει υπέρ της δημιοργού σκηνοθέτιδος.