Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας, έντυπο υλικό της οργάνωσης που είχε στην κατοχή της η Γκουλιώνη, αφαιρέθηκε από το κελί της λίγες μέρες πρίν τη διαδικασία μεταγωγής στην Κρήτη. Το ζήτημα της λειτουργίας και της ποιότητας του σωφρονιστικού συστήματος στην Ελλάδα δεν είναι το πλέον δημοφιλές σε μιά χώρα όπου ο κοινωνικός ιστός έχει αποκτήσει φοβικά και υστερικά χαρακτηριστικά, με την ευγενική χορηγία και προτροπή των μμε που καλλιεργούν το συγκεκριμένο κλίμα.
Επομένως στη δεδομένη συγκυρία, κάθε πρωτοβουλία που προσπαθεί έμπρακτα να αποτελέσει μιά γέφυρα αλληλεγγύης ανάμεσα στους κολασμένους του σωφρονισμού και την υπόλοιπη κοινωνία, είναι χωρίς αμφιβολία σημαντική στο σύνολο του εγχειρήματος που αναλαμβάνει.
Όπως είναι απολύτως λογικό, μία συλλογική πρωτοβουλία που ασχολείται με παρόμοια με το παραπάνω ζητήματα και ειδικότερα αν προέρχεται από το χώρο της μπλογκόσφαιρας, έχει κάποια χαρακτηριστικά όπως η πολυχρωμία και η διαφορετικότητα, τα οποία κυριολεκτικά ξεμπλογκάρουν δράσεις και διαδικασίες. Κάποια στιγμή όπως είναι λογικό, το είδος των δράσεων που προκρίθηκαν κατά καιρούς και χωρίς αμφιβολία παρήγαγαν αξιόλογο έργο φτάνουν στα όρια τους. Και είναι εύλογο οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες να αναζητούν τους όρους της επόμενης κίνησης, τους όρους της μετάβασης.
Συμμετέχοντας εδώ και κάποιους μήνες στην πρωτοβουλία του ξεblogάρισματος για τις γυναικείες φυλακές Θήβας, ομολογώ ότι βρίσκω την εως τώρα διαδικασία που ακολουθήθηκε ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις, αλλά και ιδιαίτερα αποτελεσματική ως προς τις βασικές επιδιώξεις της. Καταθέτω λοιπόν εδώ την άποψη μου για τη συνέχεια αυτού του εγχειρήματος επειδή πιστεύω ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος χρόνος για να αναφερθώ σε κάποια ζητήματα που θεωρώ σημαντικά. Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή με ενδιέφερε να γνωρίσω τις απόψεις όσων συμμετείχαν ενεργά στην πρωτοβουλία, σε σχέση με το τι σημαίνει γι αυτούς σωφρονιστικό σύστημα, συλλογική παρέμβαση, "φιλανθρωπία", θεσμική κριτική.Αν υπάρχουν κοινά όρια στις δράσεις και ποιά είναι αυτά, ποιά μέσα προκρίνονται για την επίτευξη των στόχων και με ποιές προδιαγραφές. Στη συνέχεια βέβαια βλέποντας ότι το πρακτικό αποτέλεσμα των συλλογικών ενεργειών ήταν ενίοτε εντυπωσιακό, παραμέρισα την ανάγκη αυτή της διερεύνησης των προθέσεων, στο όνομα της αποτελεσματικότητας και δεν το μετάνοιωσα καθόλου. Όμως τώρα νομίζω ότι υπάρχουν καινούρια δεδομένα, ικανά να ενεργοποιήσουν τις συνειδητά εν υπνώσει προηγούμενες μου ανάγκες.
Το ζήτημα των φυλακών, ήταν και παραμένει κοινωνικό και συμβάντα σαν αυτό της Κατερίνας Γκουλιώνη μας το υπενθυμίζουν συνεχώς. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν σημαίνει ότι μία ομαδοποίηση από μπλόγκερς, μπορεί να κινείται με βάση την υπερτροφική και ανεδαφική φιλοδοξία ότι θα φέρει τα πάνω κάτω στο σωφρονιστικό σύστημα. Δεν της το επιτρέπουν ούτε οι δυνάμεις της, αλλά ούτε και οι πολύτιμες "αδυναμίες" της που συνίστανται στην ποικιλία των απόψεων και φυσικά δεν είναι σε καμμία περίπτωση επιθυμητό ζητούμενο η επιλογή οποιασδήποτε αδιέξοδης περιχαράκωσης που να συνιστά αυτοαποκλεισμό, στο όνομα μιάς κάποιας κοινωνικής άποψης.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι στα πλαίσια των πλεονεκτημάτων αποτελεσματικότητας που παρέχει η δημιουργία συλλόγου με νομική υπόσταση, μπορούμε να συνεχίζουμε να στηρίζουμε τις όποιες επιλογές μας σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Αυτή η εν δυνάμει αγιοποίηση της αποτελεσματικότητας, ακόμα και για δίκαιους κι απόλυτα θεμιτούς στόχους μπορεί να οδηγήσει σε παράξενους δρόμους.
Για παράδειγμα, όταν η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζει φοβικά και εχθρικά το σύνολο της παραβατικότητας και το αντίβαρο είναι κάποιοι, σαφέστατα λιγότεροι που με τη βοήθεια οργανώσεων όπως η Διεθνής Αμνηστία προσπαθούν να αναδείξουν το απάνθρωπο πρόσωπο του σωφρονισμού στην Ελλάδα, μία πρωτοβουλία από μπλόγκερς δικαιούται φυσικά να συνεχίσει να δίνει έμφαση στο πρακτικό έργο που έχει αναλάβει. Δεν δικαιούται όμως να είναι περήφανη για το προνόμιο να χαίρει εκτίμησης από τη διεύθυνση των φυλακών. Απόψεις ότι η διεύθυνση των φυλακών δεν έχει παρά ένα ελάχιστο μέρος ευθύνης για όσα συμβαίνουν (προφανώς το υλικό της Διεθνούς Αμνηστίας αφαιρέθηκε απ΄το κελί της Γκουλιώνη με πρωτοβουλία των... δεσμοφυλάκων) και οι ευθύνες είναι μόνο ψηλά ( και άρα βολικά απρόσιτες) είναι το λιγότερο αφελείς.
Αυτό στην πράξη δεν αποτελεί καμμία ουδετερότητα με αλήθειες μοιρασμένες στη μέση, αλλά ξεκάθαρη θέση απέναντι στα γεγονότα. Επομένως ο σκοπός που καθαγιάζει τα μέσα είναι μάλλον κακός σύμβουλος.
Κι όσο σημαντικό είναι να προσδιοριστούν οι παράμετροι, οι ιδιαιτερότητες και οι εκφράσεις του σκοπού, εξίσου σημαντικό είναι να προσδιοριστούν τα μέσα.
Οι πιθανές χορηγίες και δωρεές που προσελκύει (ευκολότερα είναι η αλήθεια) ένας σύλλογος είναι σημαντικό να οριοθετείται η αποδοχή τους, από απλούς αυτονόητους κανόνες που θα είναι καταστατικά κατοχυρωμένοι και θα διασφαλίζουν ότι καμμιά εταιρεία, με τη γνωστή πρακτική των χορηγιών δεν θα επιχειρεί εξωραισμό σε επιβλαβείς για τη δημόσια εικόνα της δραστηριότητες που με ποικίλους τρόπους έτυχε να αποκαλυφθούν.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν αφορισμό για τη δημιουργία συλλόγου, αλλά δηλωμένη διάθεση, ανταλλαγής απόψεων, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρξουν βιαστικές κινήσεις που αδυνατώντας να προσδιορίσουν αξιακά και καταστατικά τη διαδικασία της όποιας μετάβασης, να λειτουργήσουν επί της ουσίας απαξιωτικά για ένα εγχείρημα πλούσιο σε σημαντικές δραστηριότητες και καλές προθέσεις.
16 σχόλια:
Καλημέρα.
Εξαιρετική ανάρτηση, και δομημένη με σαφή τρόπο η τοποθέτηση για ένα θέμα που καίει.
Σέβομαι την άποψή σου και την υπηρετώ στην προσωπική μου ζωή και στα πιστεύω μου.
Η ένστασή μου έχει να κάνει με την ανάγκη κάποιων συνανθρώπων μου, εγκαταλελλημένων από την συντεταγμένη πολιτεία και βρισκόμενοι στο χείλος της απελπισίας, βλέπουν κάποιο φως στην κίνηση λίγων συνανθρώπων τους που έδειξαν το ελάχιστο της επιβεβλημένης ανθρωπιάς τους.
Έχω το δικαίωμα να στιλυτεύσω την όποια συμπεριφορά πολυεθνικών ομίλων , που στο βωμό του κέρδους θυσιάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ζωή.
Δεν έχω όμως το δικαίωμα, λόγω των ιδεών μου να αρνηθώ την οικονομική στήριξη, που υπάρχει η πιθανότητα να προσφέρουν αυτοί οι οργανισμοί της συμφοράς.
Δεν λέω πως θα αναζητήσω την χρηματοδότηση από παράνομες δραστιριότητες, όπως εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, ανθρώπων.
Αλλά πως να αρνηθώ στο όνομα της δικής μου αξιοπρέπειας, την προσφορά μιας "Νόμιμης" κερδοφόρας επιχειρήσης η οποία απευθύνεται σε δοκιμαζόμενους ανθρώπους.
Δεν λεώ με αυτό πως θα πρέπει να επιδιώξω την χρηματοδότηση των πρασπαθειών μας από αυτού του είδους επιχειρήσεις.
Απλά λέω, πως δεν έχω το δικαίμα της άρνησης, κάθε νόμιμης προσφοράς.
Ευχαριστώ για την δυνατότητα να διατυπώσω την άποψή μου, που και προφορικά την είχα εκφράσει,
Να είμαστε καλά, να συνοδοιπορούμε διαφωνώντας για τέτοια ζητήματα.
Eίναι ένας πολύ σωστός προβληματισμός με τον οποίο συμφωνώ. Θα ήθελα να προσδιορισθούν τα μέσα με την ίδια σαφήνεια που προσδιορίσαμε τον σκοπό. Σεβόμενη απόλυτα και την άποψη του Επίκουρου, θα πρότεινα πριν παρθεί οποιαδήποτε απόφαση για τη δημιουργία ή μη συλλόγου να ξαναγίνει μία συνάντηση για να συζητηθεί μόνο αυτό το θέμα έτσι ώστε να ακουστούν αναλυτικά όλες οι απόψεις και η θέση του καθενός,πράγμα που δεν προλάβαμε να κάνουμε την τελευταία φορά.
epikuros
Χαίρομαι ιδιαίτερα που σχολιάζεις το συγκεκριμένο πόστ.
Θέλω να είμαι εντελώς σαφής όσον αφορά το ζήτημα χορηγιών και εταιρειών.
Δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις μου να περάσω μέσα από οποιοδήποτε ιδεολογικό μικροσκόπιο, οποιαδήποτε επιχείρηση, αλλιώς θα συμμετείχα μόνο σε πρωτοβουλίες με συγκεκριμένα πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Η επιλογή φωτογραφιών και βίντεο στο πόστ, μόνο τυχαία δεν είναι.
Γι΄αυτό άλλωστε αναφέρομαι σε αυτονόητα κατά τη γνώμη μου όρια, τα οποία πρέπει να κατοχυρώνονται καταστατικά.
Επομένως δεν θα απ'ερριπτα ποτέ τη Χ εταιρεία, ούτε γιατί δεν πληρώνει υπερωρίες, ούτε γιατί είμαι ιδεολογικά αντίθετος με το τελευταίο της διαφημιστικό μήνυμα.
Αν πίστευα κάτι τέτοιο θα εγραφα απλά ότι είμαι εναντίον κάθε χρηματοδότησης, δεν είμαι όμως.
Αναφέρομαι λοιπόν σε περιπτώσεις σαν αυτή της Pfizer στην Αφρική ή της Energizer που δίνει χορηγίες για τη Unicef αρνούμενη να αποζημιώσει τα θύματα του μεγαλύτερου τοξικού ατυχήματος στην ιστορία, στο Μποπάλ της Ινδίας.
Δεν βρίσκω μεγάλες διαφορές ανάμεσα σε κάποιον που προκαλεί 4.000 θανάτους 30.000 τυφλώσεις και τερατογενέσεις που συνεχίζονται ως σήμερα, με αυτούς που πουλάνε όπλα και ναρκωτικά.
Αμέσως μετά το ατύχημα,η Union Carbide Hellas μετονομάστηκε σε Ralston Hellas και οι μπαταρίες ucar έγιναν energizer.
Όλα τα παραπάνω τα θεωρώ αυτονόητα και στοιχειώδη στα πλαίσια συλλογικών οριοθετήσεων.
Διαφωνώ λοιπόν με χορηγίες τύπου Pfizer και Energizer, δεν θέλω να συμβάλω στο να αποκτήσουν εξωραισμένο προφίλ και άλλοθι, ούτε πιστεύω πως βοηθώντας συνανθρώπους μου με έσοδα που προέρχονται από την καταστροφή κάποιων άλλων που απλά μας χωρίζει μεγάλη γεωγραφική απόσταση, προσφέρω κάτι σημαντικό.
Adamandia
Συμφωνώ κι εγώ ότι χρειάζεται συζήτηση το θέμα του συλλόγου πριν προχωρήσουμε.
Χρειάζεται σοβαρότητα και δεν υπάρχει κάτι εμφανές που να δικαιολογεί τόση βιασύνη.
καλέ μου κ.υ.π.
Eγώ δεν ξέρω από σύλλογους κλπ οργανωμένα πράγματα, δεν υπήρξα μέλος πουθενά.
Μακάρι να μπορούσα να αποφασίσω έτσι εύκολα, ποια είναι τα όρια του "καλού" και του "κακού" για την κάθε ΙΣΩΣ εταιρεία που ΙΣΩΣ θα ήθελε να κάνει μια δωρεά. Η σχέση μου με την ειδησεογραφία είναι πολύ κακή, οπότε...
Δεν ξέρω αν θα γίνει συζήτηση, πάντως εγώ ξεκαθάρισα τη θέση μου στο group του xeblog εδώ και ένα 3ωρο τουλάχιστον.
Περιμένω να εγγκριθεί, να τη δουν και οι υπόλοιποι.
Το rezumé, για όποιον δεν στο group, είναι ότι το θέμα αρχίζει να γίνεται περίπλοκο για μενα και προτιμούσα την ¨δράση¨ του "κάνουμε ότι μπορούμε, εμείς που θα μαζευτούμε"
@ Αδαμαντία
Δυσκολη τη βλέπω τη σαφήνεια, με τόσες διαφορετικές απόψεις, θα πάρει χρόνο, δεν ξέρω και αν είναι εφικτή.
Αλλά σαν να έχετε δίκιο, ποιος βιάζεται?
Sally Finkenstein
Δεν νομίζω ότι αποτελεί πρόβλημα ο προσδιορισμός των ορίων και ο πιθανός αποκλεισμός κάποιων εταιρειών, από τη στιγμή που μιλάμε για κραυγαλέες περιπτώσεις που όλο και κάποιος από μας σίγουρα θα το αντιληφθεί.
Για το ζήτημα του αυθορμητισμού που νομίζω ότι θίγεις μπορεί επίσης να γίνει κουβέντα.
Καλησπέρα σε όλους κι από μένα.
Στην τελευταία συνάντηση του Ξεμπλογκαρίσματος, προσπάθησα να αναφέρω κάποιες από τις επιφυλάξεις μου, όσον αφορά στο θέμα της δημιουργίας συλλόγου.
Φοβάμαι πως θα σας κουράσω, αλλά θα προσπαθήσω να τις συνοψίσω κι εδώ, με κάποιες έξτρα σκέψεις.
Όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το "Ξεμπλογκάρισμα", αυτή η ενθουσιώδης και δραστήρια παρέα ανθρώπων, είχε χαρακτηριστικά περισσότερο "συλλογικότητας" και λιγότερο "συλλόγου" και αυτό ήταν ένα σοβαρό κίνητρο για να συμμετέχω στις δράσεις της.
Τί εννοώ:
Μπορεί να φαίνεται πως μοιάζουν αυτά τα δύο. Μπορεί να έχουμε όλη την καλή πρόθεση απλά και μόνο να "ντύσουμε" την ομάδα με μια αποδεκτή μορφή νομικού προσώπου. Στην πραγματικότητα όμως, τόσο οι δομές όσο και η λειτουργία ενός συλλόγου είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές της συλλογικότητας.
Τα πιο απλοϊκά αντι-επιχειρήματα ήταν αυτά που ανέπτυξα στη συνάντηση, δηλαδή:
-Γραφειοκρατία (τήρηση πρακτικών, πρωτοδικεία,λογιστική).
-Σπατάλη πολύτιμου χρόνου και δυνάμεων για τρεχάματα (σε δικηγόρους, τράπεζες, εκλογές, εφορίες κλπ κλπ).
-Η ανωνυμία, θέλουμε δε θέλουμε, πάει περίπατο.
Τα πιο σημαντικά ωστόσο, είναι τα παρακάτω:
-Αλλάζει η δομή της ομάδας.
Ένας σύλλογος, παρότι υποτίθεται πως βασικό του όργανο είναι η Γενική Συνέλευση, εκ των πραγμάτων εκχωρεί αρμοδιότητες και εξουσίες τόσο σε επίπεδο εκτέλεσης όσο και αποφάσεων στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Έτσι, από μια οριζόντια δομή, περνάμε σε δομή ιεραρχίας.
-Μέχρι στιγμής, οι αποφάσεις στις συναντήσεις ήταν ομόφωνες, γιατί λαμβάνονταν στην βάση της "ελάχιστης συμφωνίας". Παρά δηλαδή τις ενδεχόμενες διαφωνίες μας, βρίσκαμε ένα μίνιμουμ συναίνεσης, που καθόριζε την συνδιαμόρφωση αποφάσεων.
Στην τελευταία συνάντηση, η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων, θεωρούσε αυτονόητη την ψηφοφορία ως τρόπο λήψης αποφάσεων.
Προσωπικά, δεν θεωρώ τις ψηφοφορίες πανάκεια, -τουναντίον- γιατί
α)Σε βάζουν στην υπεραπλουστευτική διαδικασία επιλογής άσπρου ή μαύρου.
β)Στα πλαίσια ενός νομικού προσώπου, η μόνη εκ νόμου προϋπόθεση για τη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, είναι η ιδιότητα του μέλους. Η προσωπική εργασία ή συνεισφορά δεν αξιολογείται. Αρκετοί σύλλογοι στο παρελθόν, είχαν την δυσάρεστη εμπειρία να ποδηγετούνται από ανθρώπους που εμφανιζόντουσαν μόνο στις εκλογές...
Για να το θέσω και αλλιώς, διαδικασίες αυτού του τύπου (εκλογές/ψηφοφορίες), αποδεικνύονται χρόνια τώρα ατελέσφορες και ανεπαρκείς για τη ζύμωση των διαφορετικών απόψεων. Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν, πως για την γενικότερη κακοδαιμονία μας ως είδος, κάποιες πλειοψηφίες φταίνε και οι επιλογές τους...
-Εκτός από την ανησυχητική, για μένα, λέξη "πλειοψηφία", που ακούστηκε, το επόμενο καμπανάκι χτύπησε με τη λέξη "εξουσιοδότηση".
Η εξουσιοδότηση είναι ασφαλώς ένα πολύτιμο εργαλείο για διάφορα διαδικαστικά και τυπικά ζητήματα εκπροσώπησης, όμως η χρήση της μπορεί να γίνει από προβληματική έως μανιπιουλαριστική.
Δηλαδή, θα μου φαινόταν αδιανόητο να μην παραβρεθεί κάποιος σε μια συνέλευση πχ, αλλά να ψηφίσει σε αυτήν δια αντιπροσώπου, χωρίς να έχει προσωπική αντίληψη των διαφορετικών τοποθετήσεων.
-Άλλη μια επιφύλαξή μου έχει να κάνει με το ζήτημα που αγγίζει και η Σάλλυ, το "κάνουμε ό,τι μπορούμε, εμείς που θα μαζευτούμε".
Καλώς ή κακώς, τα περισσότερα μέλη των περισσοτέρων συλλόγων, αποκτούν μια παθητική ψυχολογία. Περιμένουν από αυτούς που επέλεξαν ως αντιπροσώπους στο Δ.Σ. να αναλάβουν δράση και οι ίδιοι περιορίζουν τον ενεργό ρόλο τους στις ψηφοφορίες και στις εκλογές. Περιορίζουν δηλαδή ασυνείδητα την ενεργό συμμετοχή τους. Πολύ φοβάμαι, πως σε ένα σύλλογο θα μολυνθούμε από την ψυχολογία του όχλου και το θυμικό του Μέλους-Θεατή.
-Ο ωραίος χαρακτήρας του αυθόρμητου, του άμεσου, του προσωπικού, πάει για βρούβες...(Αλλά αυτό είναι το λιγότερο, ασφαλώς. Το βασικότερο είναι, μήπως πάμε για τα πολλά και χάσουμε και τα λίγα.)
Τον μόνο πραγματικά λόγο που μπορώ να βρω για την αναγκαιότητα της σύστασης συλλόγου, είναι τα ενδεχόμενα προβλήματα με την εφορία, εφόσον θέλουμε να κάνουμε μπαζάρ και εκδηλώσεις.
Λόγο που δεν υποτιμώ καθόλου και από μόνος του είναι επαρκής για να γίνουμε σύλλογος.
ΌΜΩΣ:!
Η Αδαμαντία το λέει λιτά και μεστά. Δεν είναι δυνατόν να γίνουμε σύλλογος ή whatever, άν δεν αποσαφηνίσουμε ΤΑ ΜΕΣΑ που είμαστε διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουμε. Στο καταστατικό πρέπει να αναφέρονται με πολύ μεγάλη σαφήνεια τόσο οι σκοποί όσο κυρίως ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ που θα πραγματώσουν τους σκοπούς!
Αλλιώς το καταστατικό θα είναι ένα ασαφές και γενικόλογο πράμα, που θα χωράει πολύ μεγάλο ξεχείλωμα...
Νομίζω κι εγώ πως χρειάζεται νέα συνάντηση για να συζητήσουμε αποκλειστικά αυτό το θέμα.
Αλλιώς δεν μπορώ να συμμετέχω σε ένα μόρφωμα που δεν έχει ξεκαθαρίσει πώς θέλει να κινηθεί και να δράσει.
Συγνώμη ΚΥΠ για τη φλυαρία μου και ευχαριστώ για την υπομονή σας...
Μου επιτρέπεις να γράψω στο γκρούπ, πως γίνεται εδώ αυτή η συζήτηση, ώστε άν θέλουν και τα υπόλοιπα παιδιά να καταθέσουν τις απόψεις τους?
TRIP
Δεν υπάρχει κάτι με το οποίο να διαφωνώ σε όσα αναφέρεις, αντίθετα πιστεύω ότι το σχόλιο σου μας έκανε πλουσιότερους σε σκέψεις και προβληματισμούς.
Ταυτόχρονα ανέδειξε την ανάγκη ευρύτερης συζήτησης για το ζήτημα του συλλόγου, χωρίς βιασύνη και επίσπευση των διαδικασιών.
Φυσικά μπορείς να αναφέρεις ότι θέλεις στο γκρούπ.
Άλλωστε πέρα από την ανάγκη μου να τοποθετηθώ, ο διάλογος γύρω από το θέμα ήταν μία από τις βασικές επιδιώξεις του πόστ, συμπληρωματικά και χωρίς την πρόθεση να υποκαταστήσει οποιαδήποτε διαδικασία.
Τα όσα έγραψε η Trip με καλύπτουν απόλυτα όπως κι αυτά που έγραψες περί πολυχρωμίας του ξεμπλογκαρίσματος. Προσωπικά η σκέψη και μονο ενός συλλόγου με τρομοκρατεί. Από την άλλη υπάρχουν κάποια θέματα, όπως π.χ. τι κάνουμε με τα έργα των κρατουμένων που θέλουμε να πουλήσουμε στο μπαζάρ ή πώς ζητάμε βιβλία π.χ. από εκδοτικούς οίκους. Είναι όλα αυτά τα καθημερινά, πρακτικά ζητήματα που δυστυχώς πολύ δύσκολα ξεπερνάμε χωρίς το όχημα που ακούει στο όνομα "σύλλογος".
Κλείνοντας να πω ότι αυτό που επίσης με φοβίζει στην ιστορία αυτή είναι μήπως χωριστούμε σε δυο στρατόπεδα, στους "συλλογικούς" και τους "ασυλλογικούς" και γίνουμε τελικά ένα ωραίο μπάχαλο...
pastaflora
Τα πρακτικά ζητήματα στα οποία αναφέρεσαι (βιβλία-εκδοτικοί οίκοι, έργα κρατουμένων) και πολλά πιθανά παρόμοια είναι πολύ σημαντικά και προφανώς πρέπει να ενταχθούν στο συνολικότερο προβληματισμό και τις προτεραιότητες μας.
Υπάρχει (εαν υπάρχει) και η πιθανότητα όπως λες να χωριστούμε σε "συλλογικούς" και μη, με αποτέλεσμα να γίνουμε μπάχαλο.
Σε σχέση με τις απόψεις που έχουν δημοσιοποιηθεί ως τώρα, υπάρχουν αναφορές για τη χρησιμότητα του συλλόγου σε πρακτικά και διαδικαστικά θέματα και μία σειρά από επιφυλάξεις κάθε είδους για τα αποτελέσματα μίας τέτοια κίνησης, οι οποίες επιφυλάξεις όμως έχουν σαν κοινή συνισταμένη για την άρση τους, τη φράση:καταστατική κατοχύρωση.
Επομένως αφενός ουδείς αμφισβητεί την οργανωτική και διαδικαστική υπεροχή που παρέχει ένας σύλλογος με νομικό πρόσωπο, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζεται ως κλειδί για να μην πελαγοδρομούμε κάθε φορά που προκύπτει κάποιο θέμα, η καταστατική κατοχύρωση των διαδικασιών.
Η πολυχρωμία για την οποία είμαστε λοιπόν όλοι περήφανοι, μπορεί εύκολα και ικανοποιητικά για όλους να αποτυπωθεί σε ότι φτιάξουμε, με λίγη παραπάνω δουλειά στα ιδρυτικά κείμενα.
Αν όλη αυτή η συζήτηση δημιουργεί ανησυχίες (αδικαιολόγητες κατά τη γνώμη μου, για την πιθανότητα διενέξεων, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη στις μεταξύ μας διαδικασίες.
Σε μία τέτοια περίπτωση δεν αντιλαμβάνομαι για ποιό λόγο δεν υπάρχουν αντίστοιχες ανησυχίες για την ανευ καταστατικών κατοχυρώσεων και αναλυτικής συζήτησης, συγκρότηση συλλόγου.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Πολύ δύσκολη φάση.. συμφωνώ εντελώς με την Trip αλλά φοβάμαι όπως η Πάστα μήπως γίνουμε μπάχαλο και διαλυθούμε στο τέλος και απογοητεύσουμε και τα κορίτσια στις φυλακές! Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι σαν μια παρέα;
manetarius
Μια χαρά μπορούμε να συνεχίσουμε.
Συνήθως τα προβλήματα προκύπτουν όταν υπάρχει έλλειμα διαλόγου και μετά τα βρίσκει κάθε συλλογικό εγχείρημα μπροστά του.
Η αίσθηση μου είναι ότι όλοι συμφωνούμε σε σχέση με την παραπάνω λειτουργικότητα και ευελιξία του συλλόγου και μπορούμε να τον δημιουργήσουμε με τέτοιο τρόπο που να μη δημιουργηθούν προβλήματα στην πορεία.
Το κλειδί βρίσκεται κατά τη γνώμη μου στο καταστατικό, που είτε οριοθετεί κάποια στοιχειώδη πράγματα, είτε εξουσιοδοτεί απόλυτα τις συνελεύσεις του ξεμπλογκαρίσματος για τις όποιες αποφάσεις καθιστώντας το σύλλογο ως απλά βοηθητικό της διαδικασίας (ΑΦΜ, νομοθεσία κλπ)
Aκριβώς! Συγνώμη που παρεμβαίνω και πάλι αλλά θεωρώ ότι μία σαφής οριοθέτηση του καταστατικού που θα καλύψει τις θέσεις όλων μας είναι η μόνη λύση αν καταλήξουμε ότι μόνο μέσω ενός συλλόγου θα έχουμε τα απαραίτητα προνόμια. Οπως και να'χει δεν νομίζω ότι μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις μέσω γραπτών σχολίων είτε εδώ είτε στην ενδοεπικοινωνία του ξεμπλογκαρισματος και επαναλαμβάνω τη πρόταση διαλόγου μεταξύ ολων μας όποτε θέλετε.
Adamandia
Συμφωνώ, τα σχόλια δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη συζήτηση από κοντά, είναι καλό όμως που οριοθετήθηκαν έστω στοιχειωδώς οι απόψεις.
χαθήκαμε μεσα στο πλήθος
ΙΣΑ ΙΣΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΝΟΥΝ, ΕΝΩ ΣΤΗ ΧΑΒΡΑ ΜΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ [Η ΟΠΟΙΑ ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ] ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΩΝΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ, ΣΤΗΝ ΡΟΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΛΑΤΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΕ ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΕΙ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΛΠ.
ΕΝΩ ΕΔΩ, ΣΤΟ ΓΡΑΠΤΟ, ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΔΙΑΤΥΠΩΜΕΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ, ΑΦΟΥ ΤΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΕΔΩ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΑΤΗΣΗ.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΠ. ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ, ΝΑ ΝΑΤΙΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ
ΦΙΛΙΑ
Δημοσίευση σχολίου