Και να γυρίσω δίσκο.
Θα 'ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς
Πως έτσι δεν τη βρίσκω.
Τι θα κάνω ήτανε γραφτό
Θέλω δεν το θέλω, ό,τι τραγουδώ
Να το πουλώ να ζήσω.
Όταν πάω στον παραγωγό
Πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό
Να του γυαλίσει, για να το πουλήσει.
Να 'χει σαλέπι, για να σας αρέσει
Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα.
Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια
Να σας καλοκαρδίσω
Για να σας γαλουχήσω.
Κι από χρέος συναδελφικόΝα χαμογελάω στο κοινό
Να του σαλεύω για να το μερεύω
Να του σφυρίζω να το νανουρίζω
Να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω
Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα
Για να σας εκτονώνω
Με πλαίσιο το νόμο.
Δουλειά σου είναι μου 'πανε να κρύβεις τα τρωτά
Των καθιερωμένων
Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά
Των ευαρεστημένων.
Σιγουριά και δόξα τω Θεώ
Τα καλά στον καπιταλισμό
Είναι πως έχει βίδα.
Άμα πιάσεις το μηχανισμό
Από τ' αυτιά τον πιάνεις το λαγό
Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα
Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι
Και με τα χρόνια γυρνάς ες τα σαλόνια
Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα
Και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη
Μα θε να πει αμάν πια
Και πας ες τα κομμάτια
Και άει στα κομμάτια
Ο Νικόλας Άσιμος (20/08/1949-17/03/1988) έφυγε απο τη ζωή πρίν απο ακριβώς 22 χρόνια παίρνοντας μαζί του για πάντα ένα κομμάτι απο τη δική μας.
Ταλαντούχος τραγουδοποιός, συνειδητά απόμακρος απο τα...παζάρια του κλάδου, με στίχους που αφορούσαν πραγματικά τα κοινωνικά δρώμενα, στίχους σαν αυτούς που δημοσιεύονται παραπάνω και είναι απο το τραγούδι του με τίτλο: Μηχανισμός.
Σε εποχές που η ελαφρότητα, οι "προσωπικές" επιλογές, οι κοινωνικές ανισότητες και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα περισσεύουν, τα τραγούδια του Νικόλα μοιάζουν πιό επίκαιρα απο ποτέ.
Επίκαιρα όσο και η ψαρωτική ερώτηση που συνήθιζε να απευθύνει στις διμοιρίες των ΜΑΤ και σήμερα μας αφορά όλους σε σχέση με το είδος της καθημερινότητας μας.
Γιατί φοράς κλουβί;
37 σχόλια:
Χωρίς να κελαηδείς;
Ή μάλλον κελαηδούν, με γκλομπς και δακρυγόνα.
Πίσω από τις κακομούτσουνες μάσκες τους νοιώθουν ασφαλείς οι αφελείς.
Άσιμος Νικόλας με διάσημα τραγούδια.
Αθάνατος.
O Άσιμος ζούσε στο περιθώριο, ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήθελε απλά να ενταχθεί στους μηχανισμούς, αλλά και που ποτέ δεν πουλήθηκε. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία. Πολλοί τον περνούσαν για τρελό, άλλοι τον κοροιδεύαν, όσο ζούσε δεν υπήρχε για αυτόν, εκείνη η εικόνα που έχει δημιουργηθεί σήμερα για τη μορφή του.. Ήταν από αυτούς τους τύπους που έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης, δεν τον ένοιαζε ποτέ τι θα πει ο καθένας, τους είχε γραμμένους όλους, από εκείνους που τους αντικρίζεις και δε τους δίνεις εσύ ή οι φίλοι σου σημασία γιατί είναι περιθωριακός.. και ως εκ τούτου ένας αυθεντικά ασυμβίβαστος.
Αν δεν έχεις δει το αφιέρωμα:
http://www.youtube.com/watch?v=GprUYqPHChQ
δεν είναι τέλειο, κάποια σημεία όμως αξίζουν. φιλιά.
Είμαι κι εγώ κροκάνθρωπος!
Από τα δυσκολότερα κατορθώματα σ΄αυτή την πουτάνα την ζωή, να μην ...."αφήνεις κανέναν να κερνάει....".
Ισως φοράνε κλουβί.. για να μην τους παίρνει ο Ανεμος.... και να προστατευθούνε από την ΑνεμοBlogιά....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Λέω να πάω να βρώ στο Μπανγκόνκ τον σύντροφο μου τον Κίνκ Κόνγκ.
Απίστευτο τραγούδι, πολύ καλός ο συνδυασμός στίχων και φωτογραφίας.
epikuros
Ακριβώς έτσι φίλε μου,το βασίλειο του φόβου ξαι της κοινωνικής αδικίας φροντίζει να εκτονώνονται ποικιλοτρόπως οι πραιτωριανοί του, χωρίς ηλικιακές διακρίσεις.
Roadartist
Δεν έχω πολλά να προσθέσω σ΄αυτά που γράφεις καμάρι μου.
Το έχω δεί το αφιέρωμα και το βρήκα αξιοπρεπές.
Πιστεύω ότι ο Άσιμος εμπνέει πολλούς νέους καλλιτέχνες και τους δίνει δύναμη και έμπνευση για να παλέψουν ενάντια στο φτηνό,το εύπεπτο,αλλά και τους κάθε είδους δεινόσαυρους που πατρονάρουν το χώρο της μουσικής.
manetarius
Ο ατζέντης σας το γνωρίζει;
ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ
Συμφωνώ απόλυτα. Πρόκειται για μιά πολύ ιδιαίτερη περηφάνεια, που δεν ξεπουλιέται με υλικά ανταλλάγματα, ούτε με...φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και ονειρώξεις ρέουσας αναγνώρισης.
aKanonisti
Πω πω μποφόρια!
ΠΟΡΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Rania
Τα ξέρουμε ε, τα ξέρουμε.
FGHTTPOWER
Φωτογραφίες εύκολα βρίσκει κανείς, τέτοιο στίχο όμως πολύ δύσκολα.
Παλιά διάφοροι καλλιτέχνες δεν ήταν πολύ γνωστοί, δεν τους παίζαν στα ραδιόφωνα, έτρεχε όμως να τους ακούσει ο κόσμος.
Σήμερα τους ξέρουν όλοι τους αποθεώνουν και μετά πάνε στα σκυλάδικα ή βλέπουν μπούρδες στην τηλεόραση.
Και επειδή "η επανάσταση όλη του πλανήτη ούτε ένα ράφι να μου φτιάξει δεν μπορεί", λέω να συνεισφέρω κ γω ένα τραγουδάκι για την επέτειο ρε γαμώτο..http://www.youtube.com/watch?v=ds4zKd3U_uk.
Αυτό το δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις μου θυμίζει διάφορους νευρωτικούς ανθρώπους που συναντάω κάθε μέρα κι ενώ δεν ανήκουν σε προνομιούχες τάξεις, θεωρούν μεγαλύτερο αγαθό το να μην κουνιέται φύλλο.
Είναι κατά των απεργιών,των συγκεντρώσεων και "μισούν" όσους τους βγάζουν απο τη νεκρική ησυχία που έχουν επιλέξει.
είχα την τύχη να τον δώ μια φορά "ζωντανά"
το 81 ,σε ένα ωραίο υπαίθριο τριήμερο πάρτυ,στην αυλή της νομικής σχολής του Αριστοτελείου.
Αγνός!
«ανεμομπλόκια» σαν αμοιβάδες
Και «θεατρίνοι» τρύπιοι κουβάδες
ποιος το περίμενε περπατητή
Πως τη δική μας τη ζωή
θα εξαργυρώνουν δίχως αιδώ;
μα να το παίζουν κι’ επαναστάτες;
Με ασύντακτες τρισάθλιες ατάκες;
Φτού ! και γ@@ω το σόϊ μου γ@@ώ
( Όλοι μπλόγκερ ήμαστε αλλά ένας ο μέγιστος OEOOOOO!!!)
Άν έβαζα τον Άσιμο στο παραπάνω σχόλιο μου θα ήμουν ιερόσυλη
Ευτυχώς αυτές οι νότες και τα λόγια χωράνε ακόμα στη ζωή αρκετών ανθρώπων.
Καλημέρα!
Δεν ξέρω αν είμαι εκτός θέματος, μεταξύ μας, είμαι σίγουρη, εκτός είμαι, αλλα τι να κανω που θελω να το πω; Μια ο Άσιμος, μια η Ρόζα Έσκενάζυ που άκουγα προχθες, μια κι άλλοι που έζησαν έξω απο τα καθιερωμένα, διαφορετικά και με τον τρόπο τους, δεν είναι λίγοι ειδικά στη μουσική κι εδώ κι έξω, αναρωτιέμαι μήπως πολλές φορες εμείς που, κακά τα ψέμματα, στην καθημερινότητά μας ζούμε αλλιώς, αφήνουμε ή ζητάμε να μας γλυκαίνουν πιο πολύ οι ανθρώπινες σχεσεις, δε ζούμε στο περιθώριο, μπορεί και να τηρούμε μη πω να χαιρόμαστε κιόλας τις οικογενειακές-κοινωνικές συμβατικότητες που εκείνοι εντελώς αποποιήθηκαν, μήπως τους εχουμε λίγο σαν άλλοθι, "να, υπάρχουν και καποιοι που εζησαν αλλιώς". Δεν ξέρω. Τα λόγια μας λόγια, να, αυτο σκεφτομαι. Και γαμώτο, όσο να πεις εμείς λέμε ότι έζησαν ασυμβίβαστοι και ευτυχισμενοι στο περιθώριο, εμείς για εκείνους, εκείνοι; λείπουν κιόλας να μας πουν οι ίδιοι. Σπουδαίο έργο, δύσκολες ζωές.
Αυτά δεν εχουν να κανουν ούτε με το έργο που άφησαν, ούτε με το συγκεκριμένο τραγούδι, σχεδόν απίστευτο πόσα χρόνια μετα εχει ακόμη σοβαρό λόγο να ακούγεται.
Συγγνώμη για τα πολλά.
Υ.Γ. Η γνωστή μου, έως και χαζοχαρούμενη ώρες-ώρες αισιοδοξία, σου χαρίζει αυτό:
"Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά."
Υ.Γ.2. Κι επειδή ο Άσιμος ήταν, απο την Κοζάνη ακόμη, πολύ καλός στα φιλολογικά και τ'αρχαία, δεν κάνω πλάκα είναι αλήθεια, εκείνο το "πεζοί" όλα αυτα τα χρόνια ως γνήσια κολλημένη- εγώ, φυσικά- είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν το έγραψε με "οι", μην κοιτας που δεν το ξερουμε εμείς και το γράφουμε έτσι για ευκολία. Και είναι αλλιώτικο το άτιμο έτσι. Είπαμε, κολλημένη, το παραδεχτηκα...
Ο Ασιμος μπήκε στο μάτι γιατί την έλεγε σε όλους.Δεν είχε διαχωρισμό σε δικούς μας και δικούς σας. Για αυτό και τον αντιμετώπιζαν όλοι σαν τον τρελό της πλατείας.Ετσι είναι.Αν δεν χαιδεύει κάποιος αυτιά η τρελός χαρακτηρίζεται ή γραφικός. Στο τέλος του "δικαιώθηκαν". Και φυσικά αρκετοί που κονόμισαν στην πλάτη του σήμερα παρουσιάζονται φίλοι του."ασπονδοι"...
Rania
Σημεία των καιρών που προκρίνουν τις...διαθέσεις σε βάρος των πράξεων, καραμέλες που δεν λιώνουν κι ούτε προϋποθέτουν έμπρακτες διαφοροποιήσεις.
Ετσι απλά
Πολύ καλός ο συγκεκριμένος στίχος.
Δυστυχώς το λίνκ μάλλον έχει πρόβλημα.
inborn-c
Ναι κι όσο πάνε πληθαίνουν, οι εποχές γενικευμένης κρίσης είναι η χαρά των ψυχιάτρων.
kostaslogh
Μιά αγνότητα που αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτούμε ότι μιλάμε για την εποχή της απόλυτης εξαργύρωσης κοινωνικών ενσήμων.
ελιτσα
Η ιεροσυλία είναι αγαπημένη μου συνήθεια.
Απο τα πληκτρολόγια εύκολα κανείς βάζει βέρες με την επανάσταση, ο επιστημονικός όρος γι΄αυτό το φαινόμενο είναι:Ανεμνηστήρας.
ελιτσα
Με ασύντακτες τρισάθλιες ατάκες;
Φτού ! και γ@@ω το σόϊ μου γ@@ώ
Διάβασε
http://enomenoiblogers.blogspot.com/2010/03/blog-post_18.html
και πρόσεχε μην σε...ξυλοδάρει κανένας χαχαχα.
Ανώνυμος
Ευτυχώς, κάποιοι δεν έχουν πολλά έπιπλα στο σπίτι.
Δεν τη θέλωωω τη ζωή μουυυυυυυυυ !!!
(Ρε παιδιά δεν έχει κανέναν φίλο να του μιλήσει;
βλέπω τη σύνδεσή του σε σοβαρά ιστολόγια..
Είναι κρίμα το καυμένο!!)
ΥΓ:Ξυλοδάρθηκα από μόνη μου
Και θα σε ξυλοδάρω αν με ξαναστείλεις εκεί σαπέρα..
καλημέρα
Πολύ ενδιαφέρουσα η φιλολογική παρατήρηση, έχω κι εγώ παρόμοια κολλήματα.
Για τα υπόλοιπα που αναφέρεις δεν διαφωνώ,οι απόψεις σου έχουν πολύ μεγάλη δόση αλήθειας.
Προσωπικά βέβαια τολμώ να πω ότι η γοητεία απο τις δύσκολες ζωές που αναφέρεις κρατάει για πάντα, ακόμα κι όταν εμπεριέχει απογοήτευση, αυτή προϋποθέτει ισχυρή γοητεία σε προηγούμενο στάδιο.
Αν σε μπέρδεψα,επειδή εδώ δεν μπορώ να επεκταθώ, απευθύνσου στην κοινή μας φίλη.
Μέτρησε η αφιέρωση.
ελιτσα
Πρέπει να παραδεχτείς ότι πήγαινες γυρεύοντας.
Αντίλογος
Ναι, είναι αρκετοί αυτοί οι "φίλοι", το ήξερε απο πρίν όμως,δεν παραμυθιαζόταν εύκολα.
Τους μυριζόταν γιατί είχαν "λουστεί με την ίδια λοσιόν".
Είδα το λίνκ και παραλίγο να πνιγώ απ τα γέλια.
Τώρα ηρέμησα αλλά είμαι σαν να με ξυλοδάρανε.
Rania
Έτσι είναι με τα ισχυρά σοκ,πάει όμως πέρασε πιά,χαλάρωσε τώρα.
Δημοσίευση σχολίου