Ένας περίεργος ξένος επλανιόταν
ανάμεσο μας, μ΄όψη αλλοιωμένη.
Την υποψία μας δε μας την αρνιόταν
πως κάτι φοβερό τον περιμένει.
Μαρία Πολυδούρη
Τρίτη 19 Αυγούστου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΕΝΕΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΕΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΑΝ ΤΗ ΝΥΧΤΑ... ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΧΑΛΚΕΨΕ ΤΗ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΚΕΝΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ / ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
7 σχόλια:
Είναι ο ρόλος έτσι, γι αυτό -->>
«Μια ζωη του πηρε μεχρι να μαθει το ρολο του, αλλα δεν προλαβε να απολαυσει το χειροκροτημα, ουτε καν να μαθει απο τους κριτικους αν τον επαιξε καλα ή οχι: ο θανατος τον θερισε ακριβως την ωρα που επεφτε η αυλαια.»
Όταν δεν ορίζεις τη ζωή σου συνολικά μπορείς τουλάχιστον να ορίσεις τον τερματικό σταθμό.
"Η ζωή είναι ωραία" είπε ο ωραίος Μεργκαέλ και τσίμπησε άλλο ένα από τα πλευρά της. Του άρεσε να απολαμβάνει τα γεύματά του αργά -πολύ αργά.
ροδιά η ζωή μπορεί να είναι ωαία αλλά τα έχει με άλλον.
Οι αυτόχειρες αυτής της κοινωνίας δείχνουν ένα τρόπο ζωής;
i zwi ta xei me tin elpida!!
;oP
Οι αυτόχειρες δεν αναδεικνύουν κάποιο τρόπο ζωής. Δεν μπορούμε όμως να τους αντιλαμβανόμαστε ως μία συνεκτική κατηγορία. Αν κάτι ίσως θα έπρεπε να το δούμε ως άξιο διερεύνησης,είναι το γεγονός ότι ο θάνατος κλείνει σταδιακά την ψαλίδα της ποικιλομορφίας,σε σχέση με τη ζωή.
Δημοσίευση σχολίου